ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΣΑΦΑΡΙ

Όσοι έχετε προσπαθήσει, παραμονές Χριστουγέννων ή Πρωτοχρονιάς, να αγοράσετε κάποιο παιχνίδι που διαφημίζεται στην τηλεόραση, τότε σίγουρα ξέρετε για ποιο φαινόμενο θα μιλήσω. Οι υπόλοιποι είστε μάλλον τυχεροί, αλλά είμαι σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα το ζήσετε και εσείς.

Εκείνες τις ημέρες λοιπόν σπάει το τηλέφωνο στο μαγαζί μας από ανθρώπους που με φωνή γεμάτη αγωνία μας ρωτούν: "Μήπως έχετε το .....; Δυστυχώς όχι. Ε... Ξέρετε μήπως που θα το βρω;" Ένα μεγάλο σαφάρι αναζήτησης του συγκεκριμένου παιχνιδιού έχει μόλις ξεκινήσει.

Η περιπέτεια, φυσικά, τελειώνει διαφορετικά για τον καθένα. Κάποιοι τυχεροί θα βρουν αυτό που ψάχνουν και έτσι θα γλιτώσουν την γκρίνια του «μικρού» που δίνει τις εντολές. Κάποιοι άλλοι θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να τσακωθούν για να εξασφαλίσουν το μοναδικό τεμάχιο του παιχνιδιού που ψάχνουν. 

Ασχολούμαι επαγγελματικά με τα παιχνίδια εδώ και δέκα χρόνια. Παρ΄ όλα αυτά σας πληροφορώ ότι "την έχω πατήσει" και εγώ επανειλημμένως. Η κόρη μου ανά καιρούς μας έχει θέσει τελεσίγραφα όπως κάνουν τα περισσότερα παιδιά: "Εγώ για τα Χριστούγεννα θέλω αυτό". Και φυσικά έτρεξα για να το βρω. Ευτυχώς στάθηκα τυχερός, ήξερα και μερικές "καβάτζες" και τα κατάφερα.

Όλα τα ξεκινάνε κάποιες πολυεθνικές εταιρείες παιχνιδιών, που έχουν προχωρήσει τόσο πολύ στο μάρκετινγκ,  ώστε καταφέρνουν να κερδίζουν την προτίμηση των παιδιών με πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Ορισμένες φτιάχνουν δικές τους ταινίες, οι οποίες διανέμονται από τα βίντεο κλαμπ, αρκετό καιρό πριν από τις γιορτές. Τα περισσότερα παιδιά τις βλέπουν ξανά και ξανά και φυσικά ζητούν για χριστουγεννιάτικο δώρο τους ήρωες των ταινιών. Αν δεν έχουν αυτό το ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ νιώθουν στερημένα, παρόλο που τα δωμάτια τους είναι υπερπλήρη από παιχνίδια. Έτσι καταφεύγουν στην γνωστή γκρίνια, που για να σταματήσει, πρέπει ο γονιός να κάνει το σαφάρι που λέγαμε. 

Το φαινόμενο αυτό είναι φυσικά διεθνές. Στην Ελλάδα όμως παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς παιχνιδιού κινείται γύρω από αυτό τον άξονα. Τα καταστήματα παιχνιδιών "στοκάρουν" τα διαφημιζόμενα παιχνίδια, εις βάρος όλων των άλλων, γιατί ξέρουν ότι έτσι μόνο θα έχουν ελπίδα να τα επισκεφτούν οι πελάτες. Μ' αυτό τον τρόπο όμως, ακόμα και οι γονείς που ψάχνουν μη διαφημιζόμενα παιχνίδια, δυσκολεύονται να βρουν.

Χωρίς να θέλω να δαιμονοποιήσω τις πολυεθνικές και διαφημιστικές εταιρείες, οι οποίες απλά κάνουν τη δουλειά τους, προσφέροντας αρκετές φορές και ποιοτικά παιχνίδια, θέλω να σταθώ σε αυτά που κάνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.

Γιατί μας συμβαίνει άραγε αυτό; Γιατί έχουμε ταυτίσει τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια μ' αυτή την ακραία συμπεριφορά; Ίσως γιατί δεν έχουμε ξεκάθαρη θέση για τα πράγματα. Γύρω από ένα παιχνίδι ξετυλίγεται η σχέση μας με τα παιδιά μας. Είναι νομίζω δικιά μας η απόφαση για το πώς τη θέλουμε. Τα παιχνίδια τα θέλουμε για να έρθουμε πιο κοντά τους ή για να τους βρούμε μια απασχόληση ώστε να μας αφήσουν λίγο ήσυχους;

Όποιο και από τα δύο να συμβαίνει πρέπει να το παραδεχτούμε και να το εξηγήσουμε και στα παιδιά. Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές είναι μικρές και όλοι μας θέλουμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί: να ξεκουραστούμε, να διασκεδάσουμε, να ζήσουμε ζεστές οικογενειακές στιγμές. Αν βάλουμε προτεραιότητες και θέλουμε να παίξουμε με τα παιδιά μας, έστω για λίγο αλλά αληθινά, τότε θα είμαστε σε θέση να διαλέξουμε τα κατάλληλα παιχνίδια για τις διακοπές.

Μπορούμε επίσης να βάλουμε κάποιο όριο στα παιδιά ζητώντας τους να διαλέξουν μόνο ένα ή δύο από τα διαφημιζόμενα παιχνίδια, εξηγώντας τους παράλληλα ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα καταφέρουμε να τους τα φέρουμε. Μια καλή ιδέα θα ήταν να τα πάρουμε μαζί μας για να τους δείξουμε αυτά που τραβάνε οι γονείς για να τους τα βρουν.

Αυτές τις ημέρες όλοι, γονείς, παππούδες, θείοι αγοράζουν στα παιδιά παιχνίδια. Δεν είναι ανάγκη να τους πάρουν όλοι τα διαφημιζόμενα. Μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για το τι να αγοράσει ο καθένας. Επιτραπέζια παιχνίδια που φέρνουν τα μέλη της οικογένειας πιο κοντά, κουκλοθέατρα, κάστρα και κουκλόσπιτα είναι παιχνίδια που πραγματικά ζεσταίνουν τις καρδιές όλων μας και μας φέρνουν πιο κοντά στα παιδιά μας. 

Γιώργος Μωραϊτόπουλος
Κοινωνιολόγος
απόφοιτος Παντείου Παν/μίου

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΙΑΖΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Τελευταία μέρα του Νοέμβρη σήμερα και το αφιέρωμα μας στα εκπαιδευτικα παιχνιδια τελειώνει. Ο Δεκέμβρης που έρχεται, φέρνει, τι άλλο, τα Χριστούγεννα την Πρωτοχρονιά και τα δώρα του Αη Βασίλη. Δεν θα μπορούσαμε όμως να εγκαταλείψουμε το θέμα "Εκπαιδευτικό παιχνίδι" δίχως μια σύντομη θεωρητική προσέγγιση

Ο Ζαν Πιαζέ ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς και ερευνητές της εκπαίδευσης, του 20ου αιώνα. Η θεωρία του είχε σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τα παιδιά. Αυτός είπε κάποτε ότι «το παιχνίδι είναι η εργασία της παιδικής ηλικίας». Ανέπτυξε την ιδέα ότι τα παιδιά κατά την ανάπτυξή τους από βρέφη σε ενήλικες, περνούν από τέσσερα διακριτά στάδια: αισθητικοκινητικό, προ-ενεργητικό, συγκεκριμένων νοητικών ενεργειών και τυπικών νοητικών ενεργειών.

• Αισθητικοκινητικό στάδιο (0-2 ετών)

Παιχνίδια για μωρά

Διαρκεί από τη γέννηση μέχρι περίπου 24 μηνών. Σ’ αυτό το στάδιο, το παιδί μετακινείται από τα αντανακλαστικά που είχε ως βρέφος προς την κατανόηση ότι τα αντικείμενα παραμένουν ακόμη και όταν είναι έξω από τη ματιά του και τη δυνατότητα να σκέφτεται συμβολικά. Σε κάθε σημείο αυτού του σταδίου, όταν του δίνουμε παιχνίδια πρέπει να έχουμε κατά νου τη συνεχή και γρήγορη ανάπτυξη του.

Τα νεογνά και τα μικρά μωρά χρειάζονται παιχνίδια που να μπορούν να εξερευνούν με ασφάλεια με το στόμα τους. Όσο τα μωρά μεγαλώνουν, τα παιχνίδια που παράγουν προβλέψιμα αποτελέσματα, όπως μια κουδουνίστρα, είναι πολύ σημαντικά. Τα μικρά νήπια θα κάνουν πειράματα με τα παιχνίδια για να δουν τι είδους αποτελέσματα θα προκαλέσει η κάθε τους κίνηση. Τα παιχνίδια στοίβαξης αλλά και αυτά που δείχνουν τις αιτίες και τις επιπτώσεις είναι κατάλληλα για τα παιδιά αυτού του σταδίου. 

• Προ-ενεργητικό στάδιο (2-7 ετών)

Παιχνίδια για κορίτσια 3-6 ετών

Διαρκεί περίπου από την ηλικία των δύο μέχρι των επτά ετών. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά. Έχουν μεγάλη φαντασία και μαγική σκέψη. Παιχνίδια που τους επιτρέπουν να δοκιμάζουν ρόλους ενηλίκων και να αναπτύσσουν τη φαντασία τους, όπως οι στολές και οι μινιατούρες, είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά σ’ αυτό το στάδιο. Οι παιδαγωγοί προτείνουν επίσης και τις εικόνες αλλά και παιχνίδια που αναπτύσσουν τη μαθηματική αντίληψη, την ανάγνωση και την αρχή της λογικής σκέψης, όπως τα πάζλ. 

• Συγκεκριμένων νοητικών ενεργειών (7-12 ετών)

Παιχνίδια για αγόρια άνω των 6 ετών

Αυτό το στάδιο διαρκεί από την ηλικία των επτά μέχρι αυτή των δώδεκα ετών περίπου. Σ’ αυτό το στάδιο, η ικανότητα ενός παιδιού να σκέφτεται λογικά είναι ακόμα στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης. Η σκέψη του είναι πολύ συγκεκριμένη. Παιχνίδια που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των ακαδημαϊκών δεξιοτήτων, την κριτική σκέψη και τη μεγαλύτερη συνειδητοποίηση του κόσμου είναι απαραίτητα. 

• Τυπικών νοητικών ενεργειών (12 ετών και άνω)

Καθ' όλη τη διάρκεια της εφηβείας και στην ενήλικη ζωή, η ικανότητα του παιδιού να σκέφτεται αφηρημένα αναπτύσσεται συνεχώς. Ο χρόνος που αφιερώνει στο παιχνίδι όλο και λιγοστεύει και αντικαθίσταται με χρόνο αφιερωμένο σε συγκεκριμένα χόμπι και ενδιαφέροντα, καθώς και στην κοινωνικοποίηση και τις επαφές με τους φίλους. Αυτές οι δραστηριότητες θα πρέπει να ενθαρρυνθούν και αν γίνεται να συμμετέχουν και οι φίλοι τους.

Βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες 

Τα παιδιά που έχουν παίξει με τα κατάλληλα εκπαιδευτικά παιχνίδια σε κάθε φάση της ηλικίας τους συνεχίζουν να καρπώνονται οφέλη μέχρι και τα είκοσι τους. Παράλληλα στα σχετικά τεστ IQ, που έχουν γίνει, δείχνουν υψηλότερες μετρήσεις (έως και 50 μονάδες) από τα υπόλοιπα παιδιά. Τα οφέλη λοιπόν από τα εκπαιδευτικά παιχνίδια είναι πολλά και κάθε παιδί έχει δικαίωμα πρόσβασης σ’ αυτά.

Ο ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ

Ο μικρός Παιχνιδάκιας είναι δεν είναι ενός έτους. Είναι στη φάση που λίγο μπουσουλάει, λίγο περπατάει και πολύ μα πολύ πιάνει και δοκιμάζει, με την αφή και φυσικά το στόμα!!! Μετά από ένα χρόνο, ελεγχόμενης και υπό στενή επίβλεψη ανάπτυξης, είναι σε θέση να αρχίσει να σουλατσάρει μόνος του. Γύρω του απλώνεται ένα τεράστιο και πολύ ενδιαφέρον, σύμπαν για να ανακαλύψει. Η λαχτάρα του για να το γνωρίσει είναι απερίγραπτη.

Η μαμά έχει πάει προς κουζίνα μεριά και το πεδίο είναι ελεύθερο. Τι είναι αυτό το περίεργο ξύλινο καλάθι και τι είναι αυτά τα ξυλάκια που έχει μέσα; Από χθες του έχει γυαλίσει, όταν ήταν στο κρεβάτι του και περίμενε την ευκαιρία για να το αρπάξει. Η ώρα έφτασε! ή τώρα ή ποτέ...

«ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ!!!» ακούγεται πάνω στην ώρα η φωνή της μαμάς. Να πάρει! πως εμφανίζεται πάντα τις κρίσιμες στιγμές!!! 

Μαμά: «Βλέπω ανακάλυψες το δώρο που σου έφερε ο θείος σου!» του λέει και πριν προλάβει να γραπώσει ο μικρός το καλαθάκι, το παίρνει εκείνη στα χέρια της. «Έλα κοντά να σου δείξω πως παίζεται. Λοιπόν τα βλέπεις αυτά τα ξυλάκια…»

Παιχνιδάκιας: Μα καλά για γκαβό με πέρασε; Τα βλέπω, τα βλέπω Κυρία τα ξέρω όλα. Δώσε μου το παιχνίδι ΑΜΕΣΩΣ!!!

Μαμά: «Μπα θυμώνουμε κιόλας; Λοιπόν αυτά τα ξυλάκια έχουν διαφορετικά σχήματα το καθένα. Για να μπούνε, αλλά και να βγούνε από το καλαθάκι, πρέπει να βρούμε την πορτούλα που έχει το σχήμα το δικό τους. Βλέπεις; Από εδώ περνάει το τρίγωνο και από εδώ το τετράγωνο. Έλα να με βοηθήσεις να περάσω και τον κύκλο.»

Ο Παιχνιδάκιας παίρνει στα χέρια του το κυκλικό ξυλάκι και το πετάει μέσα από το μεγάλο άνοιγμα που υπάρχει στην επάνω πλευρά του καλαθιού.

Παιχνιδάκιας: Σιγά το δύσκολο. Αυτοί οι μεγάλοι τα κάνουν όλα μεγάλο θέμα. Μα καλά για να βάλουμε ένα ξυλάκι πρέπει να τετραγωνίσουμε τον κύκλο;

Μαμά: «Α!!!! Είσαι και πονηρούλης. Το παιχνίδι είναι να τα βάζουμε από τη σωστή πορτούλα. Να κοίτα…»

Ο Παιχνιδάκιας έκανε το χατίρι της μαμάς και πέρασε τον κύκλο από εκεί που του έδειξε.

Μαμά: «Μπράβο αγόρι μου τα κατάφερες!!! Έλα να σου δώσω ένα φιλάκι.»

ΝΤΡΙΝ!!! ΝΤΡΙΝ!!! Το τηλέφωνο χτύπησε και η μαμά έτρεξε να το σηκώσει. Ήταν ο θείος που ήθελε να μάθει πως τα πάει ο Παιχνιδάκιας με το καινούργιο του παιχνίδι. Ο θείος του Παιχνιδάκια δουλεύει σε ένα πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Είναι παιδοψυχολόγος και ασχολείται με τα παιδιά και τα παιχνίδια. Για αυτό και φέρνει και στον ανιψιό του όλο εκπαιδευτικά παιχνίδια και ρωτά μετά πως τα πάει.

Θείος: «Καλημέρα! Τι γίνεται βρήκε ο ανιψιός μου το δώρο του;»

Μαμά: «Πρωί πρωί και μόνος του. Με αυτό παίζει τώρα.»

Θείος: «Αντιδράσεις;»

Μαμά: «Κοίταξε, μέχρι στιγμής τα περισσότερα τα βάζει από τη μεγάλη είσοδο του καλαθιού. Κάποια που του έδειξα τα πέρασε μετά και εκείνος.»

Θείος: «Είμαστε σε καλό δρόμο. Στην αρχή να του δίνεις ένα σχήμα κάθε φορά. Μην τον πιέζεις και μην επεμβαίνεις όταν προσπαθεί να βάλει το σχήμα σε λάθος υποδοχή. Ας' τον να ανακαλύψει τη λύση παρακολουθώντας εσένα και προσπαθώντας μόνος του.»

Μαμά: «Και πιστεύεις ότι τον βοηθάει στην ανάπτυξη του;»

Θείος: «Πάρα πολύ. Το παιχνίδι αυτό αναπτύχθηκε μέσα από το έργο της Μαρίας Μοντεσόρι. Ταιριάζοντας ένα κομμάτι συγκεκριμένου σχήματος με την αντίστοιχη υποδοχή, το παιδί μαθαίνει να ξεχωρίζει τα διάφορα σχήματα, συνδυάζει αυτό που βλέπει με αυτό που αισθάνεται, αποκτά έλεγχο των δαχτύλων του και, μέσα από τις δοκιμές και τα λάθη του, βελτιώνει τις ικανότητες του στην εξεύρεση λύσεων. Να συνεχίσω;»

Μαμά: «Όχι όχι κατάλαβα. Σε ευχαριστώ! Αν έχω κάποια απορία θα σε πάρω εγώ.»

Έκλεισε το τηλέφωνο και γύρισε στον Παιχνιδάκια. Είχε πάρει τα ξυλάκια και τα πέταγε στην αδερφή του η οποία φυσικά του τα επέστρεφε με φόρα. 
Τι είπε ο θείος; να μην παρεμβαίνω;;;

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Κάθε φορά που κάποιος πελάτης μου ζητάει ένα «εκπαιδευτικό παιχνίδι», δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Ο όρος έχει αρκετά υποκειμενικό χαρακτήρα και ο καθένας εννοεί κάτι διαφορετικό όταν τον χρησιμοποιεί. Ας δούμε τον ορισμό που δίνει η wikipedia: «Τα εκπαιδευτικά παιχνίδια είναι αυτά που έχουν ειδικά σχεδιαστεί για να διδάξουν τους ανθρώπους ένα συγκεκριμένο θέμα, να αναπτύξουν μια έννοια, να ενισχύσουν την ανάπτυξη, να εξηγήσουν ένα ιστορικό γεγονός ή την κουλτούρα κάποιων ή να ενισχύσουν μια δεξιότητα μέσα από το παιχνίδι. Συμπεριλαμβάνουν τα επιτραπέζια, τα παιχνίδια με τις κάρτες και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.»

Η σύγχυση που υπάρχει, οφείλεται κατά τη γνώμη μου, στο γεγονός ότι με όλα τα παιχνίδια τα παιδιά μαθαίνουν κάτι. Αρα όλα τα παιχνίδια θα μπορούσαν να ονομαστούν κατά κάποιο τρόπο «εκπαιδευτικά». Καθιερώθηκε όμως, να λέμε έτσι, αυτά που έχουν σχεδιαστεί (από ομάδες ψυχολόγων, παιδιάτρων και νηπιαγωγών) και έχουν κατασκευαστεί για να αναπτύξουν συγκεκριμένες δεξιότητες των παιδιών.

Κάποιος είχε τη λαμπρή ιδέα να συνδυάσει τη διασκέδαση με την εκπαίδευση κι έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο είδος παιχνιδιών, τα εκπαιδευτικά παιχνίδια. Ότι είναι παιχνίδι προσελκύει εύκολα τα παιδιά και μ' αυτό τον τρόπο η εκμάθηση γίνεται μια δραστηριότητα διασκέδασης, όπως η οικογενειακή βόλτα του Σαββατοκύριακου.

Μέχρι την ηλικία των 3 ετών, τα περισσότερα παιδιά έχουν σαν αποκλειστικούς παιδαγωγούς τους γονείς τους. Από εκεί και μετά η εκπαίδευση τους χωρίζεται στην «επίσημη» και την «άτυπη». Η πρώτη ασκείται σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα και η δεύτερη έξω από αυτά. Τα εκπαιδευτικά παιχνίδια τα συναντάμε τόσο στη μια όσο και στην άλλη. Εδώ θ' ασχοληθούμε με τη χρήση των εκπαιδευτικών παιχνιδιών στην «άτυπη» εκπαίδευση.

Θεωρώ ότι τα εκπαιδευτικά παιχνίδια αποτελούν ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των γονιών. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά και να καλύψουν εκείνες τις ανάγκες που οι ίδιοι διαπιστώνουν ότι υπάρχουν.

• Κάποιες φορές μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως οι «εξωσχολικές» δραστηριότητες. Τα παιδιά μαθαίνουν δηλαδή, με έναν ευχάριστο τρόπο κάποιο συγκεκριμένο θέμα, το οποίο δεν διδάσκεται στο σχολείο. Όπως, για παράδειγμα, οι κατασκευές της Djeco, που φέρνουν τα παιδιά σε επαφή με διάφορες καλλιτεχνικές τεχνοτροπίες (mandalas, art nouveau, origami κλπ), οι οποίες φυσικά και δεν διδάσκονται στα σχολεία.
• Μπορούν να γίνουν αφορμές, ώστε να αναπτύξουν εντελώς νέες δεξιότητες (τις οποίες αγνοούσαν ότι είχαν) ή να «ακονίσουν» αυτές που ήδη έχουν. Οι νέες εμπειρίες έχουν συνήθως, πολύ θετικές συνέπειες στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών. Παιχνίδια όπως το “memo” και το “lotto” ενισχύουν, ιδιαίτερα εντυπωσιακά την μνήμη και την παρατηρητικότητα των παιδιών όλων των ηλικιών.
• Τα εκπαιδευτικά παιχνίδια μπορούν να παίξουν ενισχυτικό ή απλά συμπληρωματικό ρόλο στην επίσημη εκπαίδευση. Σε περιπτώσεις που το παιδί «υστερεί» ή έχει αρνητική διάθεση, ας πούμε, για τη φυσική, μπορεί απλά, παίζοντας στο σπίτι, να αλλάξει διάθεση. Ένα παιχνίδι με πειράματα, μαζί με τους γονείς, μπορεί να το κάνει να τη δει πιο χαλαρά και με περισσότερο ενδιαφέρον. Κάποιες φορές μάλιστα, τα παιδιά, μέσα από τις επιτυχίες τους σε κάποια εκπαιδευτικά παιχνίδια, κερδίζουν αυτοπεποίθηση, η οποία μπορεί να αντισταθμίσει τα συναισθήματα αποτυχίας που νιώθουν, λόγω της υστέρησης τους σε μια άλλη γνωστική περιοχή.

Νομίζω τελικά, ότι φροντίζοντας να υπάρχει στη διάθεση των παιδιών μεγάλη ποικιλία εκπαιδευτικών παιχνιδιών, σίγουρα τα βοηθάμε. Μπορούν να οξύνουν το ενδιαφέρον τους για μάθηση και να τα ωθήσουν να αναπτύξουν τους γνωστικούς τους ορίζοντες. Αρκεί να μην υπερβάλουμε. Τα παιδιά δεν μπορούν, αλλά και δεν πρέπει, να παίζουν μόνο με εκπαιδευτικά παιχνίδια. Υπάρχουν πολλά άλλα παιχνίδια, τα οποία είναι εξίσου σημαντικά και αναγκαία για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη τους. Όπως επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα εκπαιδευτικά παιχνίδια δεν είναι η απάντηση σε κάθε ακαδημαϊκό ή συμπεριφοριστικό πρόβλημα που ένα παιδί μπορεί να αντιμετωπίζει. Για αυτά τα προβλήματα υπάρχουν ειδικοί.

Γιώργος Μωραϊτόπουλος
Κοινωνιολόγος
απόφοιτος Παντείου Παν/μίου

FINALE

Για δύο μήνες ασχοληθήκαμε με το κουκλοθέατρο και καταφέραμε, πιστεύουμε, να αναδείξουμε τη μαγεία του. Από τη συμμετοχή σας καταλάβαμε ότι το αφιέρωμα μας πρέπει να ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Δυστυχώς όμως, έφτασε το τέλος του Οκτώβρη και έτσι κι αυτό τελειώνει. Ίσως να επανέλθουμε αργότερα.

Ο Νοέμβριος θα είναι αφιερωμένος στα εκπαιδευτικά παιχνίδια. Ο χειμώνας σιγά σιγά χτυπάει την πόρτα μας και τα απογεύματα των παιδιών μας χρειάζονται κάτι περισσότερο από τηλεόραση και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Για ένα μήνα λοιπόν, στο blog μας θα βρίσκετε posts που θα προσεγγίζουν θεωρητικά το θέμα και άλλα που θα παρουσιάζουν ονομαστά εκπαιδευτικά παιχνίδια.

Αποχαιρετώντας όμως το κουκλοθέατρο, σκεφτήκαμε να γυρίσουμε για λίγο στα παιδικά μας χρόνια και να θυμηθούμε κάποια "τηλεοπτικά" κουκλοθέατρα που άφησαν εποχή. Πρώτο φυσικά το...

The Muppet Show
Το Μάπετ Σώου (The Muppet Show), ήταν τηλεοπτική σειρά στην οποία εμφανιζόταν ένας θίασος από μαριονέτες, τα Μάπετς, τις οποίες χειριζόντουσαν μαριονετίστες. Η σειρά δημιουργήθηκε από τον γνωστό μαριονετίστα και τηλεοπτικό παραγωγό Τζιμ Χένσον (Jim Henson), ο οποίος μαζί με την ομάδα του υπέγραφαν και την παραγωγή της. Τα επεισόδια του Μάπετ Σώου εμφανίστηκαν σε διάφορα Αμερικάνικα κανάλια την περίοδο μεταξύ 1976 και 1981. Κάθε επεισόδιο λαμβάνει χώρα στο "θέατρο των Μάπετς" όπου υποθετικά δίνουν την παράσταση τους τα Μάπετς και ο θεατής του επεισοδίου παρακολουθεί τα δρώμενα της σκηνής καθώς και των παρασκηνίων. Επίσης, σε κάθε επεισόδιο εμφανίζεται ένας άνθρωπος ως καλεσμένος ο οποίος παίζει ή και τραγουδάει μαζί με τις μαριονέτες σε σκετς. Το Μάπετ Σώου έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές και εμφανίστηκαν μεγάλοι αστέρες του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και της μουσικής σκηνής ως καλεσμένοι.
Παρακολουθείστε την εντυπωσιακή εισαγωγή, με την παρουσίαση του Κέρμιτ και το φινάλε του Γκόντζο:

Φρουτοπία

Η Φρουτοπία είναι κόμικ που δημιούργησαν το 1983 ο συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Ευγένιος Τριβιζάς και ο σκιτσογράφος Νίκος Μαρουλάκης. Το κόμικ μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, το 1985, από την οικογένεια Σοφιανού, οπτικοποιημένο με μαριονέτες, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.

Η Φρουτοπία αποτελεί μια από τις σημαντικότερες παραγωγές της ελληνικής τηλεόρασης. Όλες οι κούκλες και τα σκηνικά που κατασκευάστηκαν ήταν χειροποίητα, ενώ χρησιμοποιήθηκαν πολυάριθμα ντεκόρ με έμφαση σε λεπτομέρειες (π.χ το Φρουτοπία γραμμένο σε τοίχο, με το Α γραμμένο όπως το σύμβολο της αναρχίας). Η μουσική ήταν αυθεντική, γραμμένη σε τζαζ και ροκ μονοπάτια από το Φαίδωνα Σοφιανό. Στη Φρουτοπία συμμετείχαν μερικοί από τους καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς, όπως ο Δάνης Κατρανίδης (Αιμίλιος το Μήλο), ο Δημήτρης Πιατάς (Πίκος Απίκος), η Άννα Παναγιωτοπούλου (Μάτα η Ντομάτα), η Βάσια Τριφύλλη (Βεατρίκη το Σπαράγγι) και ο Παύλος Κοντογιαννίδης (Μανώλης ο Μανάβης). Η σειρά προβλήθηκε σε χώρες του εξωτερικού και συνεχίζει να προβάλλεται συχνά από την ΕΡΤ.

Χάριν επικαιρότητας διαλέξαμε το επεισόδιο όπου ο Αιμίλιος το μήλο βγάζει προεκλογικό λόγο.
Απολαύστε το:

Του Κουτιού Τα Παραμύθια

Στην σειρά αυτή (επίσης της οικογένειας Σοφιανού) πρωταγωνιστούσε ένα μικρό κορίτσι, η Παρασκευούλα (Παρασκευή Γεωργιάδου), το οποίο είχε κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι της ένα μεγάλο κουτί. Μέσα σε αυτό το κουτί υπήρχε ένας ολόκληρος μαγικός κόσμος γεμάτος παραμύθια. Τέσσερις υπέροχες φιγούρες, φίλοι της Παρασκευούλας, ήταν οι μεγάλοι παραμυθάδες που έλεγαν ιστορίες από κάθε γωνιά της γης. Ο Ρούχλας (Παύλος Κοντογιαννίδης), ο Φιόγκος (Φαίδων Σοφιανός), ο Σεβαστιανός (Παύλος Χαϊκάλης) και η Μελιά (Ήβη Σοφιανού). Η σειρά είχε πολύ μεγάλη επιτυχία κατά την πρώτη της προβολή στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 (1987) και οι επαναλήψεις της συνεχίζονται μέχρι σήμερα - με φανατικούς τηλεθεατές - από την κρατική τηλεόραση. 
Εδώ το τραγούδι των τίτλων:



Ο Ισοβίτης
Το 1992 και 1993 συμβαίνει μια άλλη, αναπάντεχη μετενσάρκωση. Ο Ισοβίτης του Αρκά και η παρέα του γίνονται κούκλες στα χέρια του Μάνθου, της Άννας και της Ντοντό Σαντοριναίου. Κουκλοθέατρο λοιπόν, αλλά προορισμένο να εμφανίζεται σε 5λεπτα επεισόδια στην τηλεόραση της ΕΤ-1, λίγο πριν το νυχτερινό δελτίο Ειδήσεων. Οι κούκλες, τα κουστούμια αλλά και τα σκηνικά ήταν εξαιρετικά και αρκετά κοντά στα σχέδια του Αρκά. Σε αυτά τα τηλεοπτικά πεντάλεπτα, τη φωνή του Ισοβίτη απέδιδε ο Γιώργος Νινιός ενώ τη φωνή του ποντικαρά Μοντεχρήστου η Σοφία Βόσσου.
Παρακολουθείστε το πρώτο επεισόδιο:



Κάπου Κάπως Κάποτε
Η παιδική σειρά με τις μαριονέτες του Λάκη Αποστολίδη έκανε ππρεμιέρα στην ΕΤ-2 το 1998 και ολοκληρώθηκε σε 26 επεισόδια. Παρουσίαζε θρύλους και παραδόσεις της ελληνικής λαογραφίας σε κκείμενα του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή.
Δείτε  την εισαγωγή:



Και την αυλαία θα κλείσει...

Ο Μπάρμπα Μυτούσης
Όσοι έχουν περάσει τα σαράντα, σίγουρα θυμούνται τον Μπάρμπα Μητούση και τα δύο ανίψια του: τον αγαθό Κλούβιο και την πονηρή Σουβλίτσα. Ήταν η πρώτη παιδική σειρά που βγήκε στον αέρα της τηλεόρασης της ΕΙΡ την 1η Νοεμβρίου 1966 από το "Κουκλοθέατρο Αθηνών" της ζωγράφου Ελένης Θεοχάρη Πετράκη. Οι ηθοποιοί Ελένη Κοτσίρη, Εφη Πρωτονοτάριου και Κούλα Κατσούρη δάνειζαν τις φωνές τους. Η σκηνογραφία ήταν της Ανθούλας Ξανθού - Σταυριανού.
Τα επεισόδια είχαν 15λέπτη διάρκεια στο ξεκίνημά τους για να γίνουν σύντομα ημίωρα. 
Ας τους ακούσουμε κι ας ταξιδέψουμε στα παιδικά μας χρόνια...



 
Πηγές: Βικιπαίδεια, www.soloup.gr, lefobserver.blogspot.com, historytv.blogspot.com

ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΤΕΣ ΔΑΚΤΥΛΟΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ FIESTA CRAFTS

Όλα είναι έτοιμα για την παράσταση εδώ και αρκετή ώρα. Ο μικρός αδερφός, τα δύο ξαδέρφια αλλά και η καλύτερη φίλη της Μαρίας, η Νίκη, έχουν πιάσει θέση μπροστά μπροστά. Το κουκλοθέατρο για τις δακτυλόκουκλες έχει στηθεί στο τραπέζι. Μόλις μαζευτούν και οι μεγάλοι, τα φώτα θα κλείσουν και θα ανάψει ο προβολέας που φωτίζει τη σκηνή.

 
Ας δούμε τι μας είπε η κουκλοπαίχτρια Μαρία λίγο πριν την παράσταση:
All about Toys: Καλησπέρα Μαρία, ποιό έργο θα μας παίξεις σήμερα;
Μαρία: Τον Πήτερ Παν
All about Toys: Ενδιαφέρον!!! Γιατί το επέλεξες;
Μαρία: Είναι  ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια. Όμως πιστεύω ότι είναι και πολύ κατάλληλο για σενάριο κουκλοθέατρου.
All about Toys: Τι εννοείς;
Μαρία: Ο Πήτερ Παν, η Τίνκερμπελ, η Γουέντυ, ο Κάπτεν  Χουκ και ο κροκόδειλος, είναι ήρωες που βρίσκονται στη χώρα του Ποτέ. Θέλουν  να πετάνε χωρίς κανένα περιορισμό και αυτό μόνο οι  γαντόκουκλες  ή οι  δακτυλόκουκλες  μπορούν να το κάνουν. Βλέπεις  ο αδερφός  μου και κάτι φίλοι  του, που τους έβαλα να πετάξουν,  είχαν μερικά προβληματάκια.
All about Toys: Καταλαβαίνω. Και για πες μας Μαρία, τις δακτυλόκουκλες που θα χρησιμοποιήσες σήμερα τις μάζευες μία μία, εδώ και καιρό;
Μαρία: Ευτυχώς όχι. Μου τις έφερε ο Νονός μου όλες μαζί. Ήταν μέσα σε ένα καταπληκτικό κουτί.
All about Toys: Μήπως θυμάσαι τι μάρκα είναι;
Μαρία: Αχ όχι!!!. Το κουτί το έχει η μαμά. Ρωτήστε τη. Τώρα όμως πρέπει να σας αφήσω γιατί τα φώτα έσβησαν κι η παράσταση αρχίζει.
All about Toys: Εντάξει Μαρία, Σ΄ευχαριστούμε και Καλή Επιτυχία!!!!!

Ας βρούμε τη μαμά της Μαρίας για να της ζητήσουμε να μας πει και εκείνη μερικά λόγια για την παράσταση:
All about Toys: Καλησπέρα κυρία μαμά της Μαρίας.
Μαμά της Μαρίας: Καλησπέρα.
All about Toys: Πως νιώθετε με τις παραστάσεις της Μαρίας;
Μαμά της Μαρίας: Την καμαρώνουμε  καιρό τώρα. Ασχολείται με το κουκλοθέατρο, παίζοντας  συχνά παραστάσεις στον αδερφό της. Κι  όταν έχουμε κάποια γιορτή, το έχει καθιερώσει σχεδόν, να παίζει και στους καλεσμένους. Πάντως γίνεται όλο και καλύτερη.
All about Toys: Παίζει συνήθως με δακτυλόκουκλες;
Μαμά της Μαρίας: Όχι, ως τώρα έπαιζε μόνο με γαντόκουκλες, στο μεγάλο αλλά και σ' αυτό το μικρό κουκλοθέατρο που έχει. Σήμερα, ο νονός της, της έφερε όλες τις φιγούρες από το αγαπημένο της παραμύθι  τον  «Πήτερ Παν» σε δακτυλόκουκλες και ξετρελάθηκε. Είναι πράγματι καταπληκτικές. Δύσκολα βρίσκεις στην αγορά, σε τόσο προσιτή τιμή μαζεμένες όλες τις φιγούρες ενός παραμυθιού.
All about Toys: Ξέρετε μήπως τη μάρκα;
Μαμά της Μαρίας: Νομίζω Fiesta Crafts αλλά ας φέρω και το κουτί για να το τσεκάρω…… Πράγματι η αγγλική εταιρεία Fiesta Crafts.
All about Toys: Πολύ πρωτότυπη συσκευασία!!!! Απ’ ότι βλέπω εδώ έχει και άλλα παραμύθια: Κοκκινοσκουφίτσα, Χρυσομαλλούσα, Μάγος του Οζ, Χιονάτη, αλλά και βασιλική οικογένεια. Πολύ ενδιαφέρον. Σας ευχαριστώ πολύ.

 
Τώρα που είδαμε τι λένε τα παιδιά αλλά και οι μαμάδες για τις δακτυλόκουκλες της Fiesta Crafts  ας δούμε τι λένε  και οι ειδικοί για αυτές. Ας ψάξουμε στο διαδίκτυο.
All about Toys: Α, μάλιστα έχουν κερδίσει και χρυσό βραβείο!!!!!! Διαβάζουμε λοιπόν:
«Στη  Fiesta Crafts  γνωρίζουν καλά πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να ενθαρρύνονται  να χρησιμοποιούν την φαντασία τους και την δημιουργικότητα τους με ποικίλους τρόπους. Η δημιουργία παραστάσεων χρησιμοποιώντας τις δακτυλόκουκλες  θα ενισχύσει την ικανότητα των παιδιών να εκφράζονται λεκτικά και σωματικά. Οι παραστάσεις που θα παρουσιάσουν μπροστά σε ένα μικρό και  οικείο  κοινό, θα τονώσουν την αυτοπεποίθηση τους.»
Νομίζω τελικά ότι είναι μια πολύ καλή επιλογή για δώρο στα παιδιά μας. 

Αγοράστε εδώ τις δακτυλόκουκλες της Fiesta Crafts

Δείτε εδώ όλες τις προσφορές του E-toy shop στα προϊόντα της Fiesta Crafts

Ο ΠΕΤΡΟΤΣΟΥΛΟΥΦΗΣ

Μια από τις καλύτερες παραστάσεις κουκλοθέατρου που παίχτηκαν πέρσι στην Αθήνα. Το κουκλοθέατρο Αγιούσαγια δραματοποιεί, με τις ξυλόγλυπτες μαριονέτες του, τις ιστορίες 9 σκανδαλιάρηδων πιτσιρίκων. Στο 8λεπτο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε πώς οι μαριονέτες, στα χέρια των ειδικών, ζωντανεύουν και ενσαρκώνουν τους ρόλους τους σαν πραγματικοί ηθοποιοί.

“ΠΕΤΡΟΤΣΟΥΛΟΥΦΗΣ: Ιστορίες για καλούς μεγάλους και κακά παιδιά"

Συντελεστές: 

Συγγραφέας: Χάινριχ Χοφμαν, 1845, 
Σκηνοθεσία: Στάθης Μαρκόπουλος, 

Μουσική: Κώστας Βόμβολος, 
Σκηνογραφία: Ερμιόνη Κοντογούλα, 

Φωτισμός: Μελίνα Μάσχα, 
Κουκλοπαίκτες: Άγγελος Ρωμαντζής, Στάθης Μαρκόπουλος, 
Μουσική, τραγούδι: Κωστής Ζαϊμάκης

Λίγα λόγια για το έργο:

«Να τον ο Πετροτσουλούφης

μουτρωμένος και κατσούφης

χρόνος πάει κι αυτός τα ίδια

τις τσατσάρες, τα ψαλίδια

δεν τα θέλει ούτε να τα δει

κι έχει τώρα άγρια νύχια

και μαλλιά σαν πολυτρίχια

πουφ, τι απαίσιο παιδί». 

Έτσι ξεκινάει η αφήγηση του γιατρού Χόφμαν, ο οποίος αποφάσισε να γράψει τις δικές του παιδικές ιστορίες, όταν διαπίστωσε ότι στα βιβλιοπωλεία κυκλοφορούσαν "σχοινοτενή αφηγήματα και άνοστες ιστοριούλες" που μόνο το ενδιαφέρον του τρίχρονου γιου του δεν έλκυαν. 

Πρόκειται για εύθυμες ιστορίες και αστείες εικόνες, που επικεντρώνονται στον κόσμο των παιδιών και πρωτοκυκλοφόρησαν στη Φρανκφούρτη το 1845 γνωρίζοντας πρωτοφανή επιτυχία σε όλη την Ευρώπη για περισσότερα από εκατό χρόνια. 

Η παράσταση υλοποιεί τον Πετροτσουλούφη. Χωρίς φαντασμαγορικά εφέ και πυροτεχνήματα, μα με τα ίδια υλικά που φέρει και στην έντυπη μορφή του: Καυστική σάτιρα και μαύρο χιούμορ, γέλιο απέναντι στον τρόμο, αλλά και την υποκρισία των ενηλίκων προς τα παιδιά. Τη συμβατική μορφή των σκίτσων του πρωτότυπου μόνο οι μαριονέτες μπορούν να φτάσουν σε ρεαλισμό της -συχνά θανατηφόρας- δράσης, αλλά ταυτόχρονα και στη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για τον θεατή (ανήλικο ή όχι) για να διαχειριστεί τους παιδικούς εφιάλτες.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΝΟΥΡΗ

Σήμερα σκεφτήκαμε να δημοσιεύσουμε το παραμύθι του Μακρυνούρη, το οποίο αναφέρθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση. 

O Mακρυνούρης είναι ένα ελληνικό λαϊκό παραμύθι, που μας διηγείται τις περιπέτειες του ήρωα, μέχρι να πάρει πίσω τη λίρα που του είχε αρπάξει ο βασιλιάς. 

Οι φράσεις είναι απλές, σύντομες και σαφείς, πλούσιες σε ρήματα. Ο ρυθμός, η ομοιοκαταληξία και η επανάληψη ενθαρρύνουν το παιδί να αποστηθίσει το κείμενο. 

Γι αυτό, μπορεί εύκολα να αποτελέσει σενάριο για παράσταση κουκλοθέατρου από  παιδιά προσχολικής ηλικίας. Αρκεί να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας και τις κατάλληλες γαντόκουκλες ή δακτυλόκουκλες. (Εμείς χρησιμοποιήσαμε δύο γαντόκουκλες: ένα παπάκι, κι ένα βασιλιά και ζωγραφίσαμε  σε χαρτόνι τους υπόλοιπους ήρωες).

Ο ΜΑΚΡΥΝΟΥΡΗΣ: 

Ένα ελληνικό λαϊκό παραμύθι για την προσχολική ηλικία

Παραμύθι να σας πω;
Παραμύθι είμ΄εγώ.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πάπιος που τον λέγανε Μακρυνούρη.
Μια μέρα εκεί που σκάλιζε, βρήκε μια λίρα.
Περνάει από κει ο κλέφτης ο βασιλιάς και του την παίρνει.
-Θα την πάρω πίσω, λέει ο Μακρυνούρης, και μια και δυο ίσια στο παλάτι.

Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, βρίσκει τη φίλη του τη σκάλα:
-Πού πας Μακρυνούρη;
-Πάω στο βασιλιά. να πάρω πίσω τη λίρα μου.
-Να 'ρθω κι εγώ;
-Είναι μακριά, θα κουραστείς.
-Θα μπω στην κοιλιά σου.
-Τότε καλά, λέει ο Μακρυνούρης 

και μπαίνει η σκάλα στην κοιλιά του.

Περπατάει, περπατάει, βρίσκει το φίλο του το λιοντάρι:
-Πού πας Μακρυνούρη;
-Πάω στο βασιλιά. Να πάρω πίσω τη λίρα μου.
-Να 'ρθω κι εγώ;
-Είναι μακριά, θα κουραστείς.
-Θα μπω στην κοιλιά σου.
-Τότε καλά, λέει ο Μακρυνούρης.
Μπαίνει, λοιπόν, και το λιοντάρι στην κοιλιά του.

Πάει, πάει, βλέπει το φίλο του το ποτάμι:
-Πού πας Μακρυνούρη;
-Πάω στο βασιλιά. Να πάρω πίσω τη λίρα μου.
-Να 'ρθω κι εγώ;
-Είναι μακριά, θα κουραστείς.
-Θα μπω στην κοιλιά σου.
-Τότε καλά, λέει ο Μακρυνούρης.
Μπαίνει, που λέτε, και το ποτάμι στην κοιλιά του.

Πάει ο Μακρυνούρης παρακάτω, βρίσκει τη φίλη του τη μέλισσα:
-Πού πας Μακρυνούρη;
-Πάω στο βασιλιά. να πάρω πίσω τη λίρα μου.
-Να 'ρθω κι εγώ;
-Είναι μακριά, θα κουραστείς.
-Θα μπω στην κοιλιά σου.
-Τότε καλά, λέει ο Μακρυνούρης.
Μπαίνει και η μέλισσα στην κοιλιά του.

Φτάνει ο Μακρυνούρης στο παλάτι και βάζει τη φωνή:
-Κλέφτη βασιλιά! Δωσ' μου πίσω τη λίρα μου!

Θυμώνει ο βασιλιάς, πιάνει το Μακρυνούρη και τον βάζει σ' ένα ψηλό ράφι.
Λέει τότε ο Μακρυνούρης:
-Σκάλα, σκαλίτσα, βγες απ' την κοιλίτσα.
Βγαίνει η σκάλα και κατεβαίνει ο Μακρυνούρης από το ράφι.

Ο βασιλιάς θυμώνει πολύ και διατάζει τους φρουρούς να πιάσουν το Μακρυνούρη.
Λέει τότε εκείνος:
-Λιοντάρι, λιονταράκι, βγες απ' το κοιλαράκι.
Βγαίνει το λιοντάρι και οι φρουροί, όπου φύγει φύγει.

Ο βασιλιάς θυμώνει ακόμα πιο πολύ.
Πιάνει τον Μακρυνούρη και το ρίχνει στην τσουκάλα.
Λέει τότε Μακρυνούρης:
-Ποτάμι, ποταμάκι, βγες απ' το κοιλαράκι.
Βγαίνει το ποτάμι και σβήνει τη φωτιά.

Ο βασιλιάς, βράζει τώρα πια απ' το θυμό του.
Πιάνει το Μακρυνούρη και τον βάζει στη βράκα του, για να τον ζουλήξει.
Λέει τότε ο Μακρυνούρης:
-Μέλισσα, μελισσίτσα, βγές απ' την κοιλίτσα.
Βγαίνει η μέλισσα και τρελαίνει το βασιλιά στις τσιμπιές.

-Πάρε την παλιολίρα σου και να μη σε ξαναδώ, ούρλιαξε ο βασιλιάς.
Λέει τότε ο Μακρυνούρης:
-Κοιλιά, κοιλίτσα, πάρε όσες λίρες έκλεψε ο βασιλιάς και άφησε όλες τις άλλες.
Και τι λέτε να έγινε;
Μπήκαν όλες οι λίρες στην κοιλιά του μακρυνούρη.

Και φτάνει στο σπίτι του και στήνουν όλοι οι φίλοι ένα γλέντι... μα τι γλέντι.

Κι έτρωγαν και πίναν
και ψοφούσαν απ' την πείνα.
Ήμουνα κι εγώ εκεί
με το κόκκινο βρακί
κι έφαγα μια σούβλα φακή.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κίρκη (http://www.circepbl.gr/gr/ekdoseis.asp)

ΠΟΙΟΙ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΓΑΝΤΟΚΟΥΚΛΕΣ;

Έπαιξα πρώτη φορά με γαντόκουκλες όταν η κόρη μου ήταν πέντε χρονών. Το αγαπημένο της παραμύθι εκείνη την εποχή ήταν ο « Μακρυνούρης». Πρόκειται για ένα παπάκι το οποίο πηγαίνει να βρει το βασιλιά. Στη διαδρομή συναντάει κάποιους φίλους του οι οποίοι θέλουν να πάνε μαζί του και ο Μακρυνούρης τους βάζει στην κοιλιά του. Η κόρη μου λοιπόν ανακάλυψε μια γαντόκουκλα που έμοιαζε με το παπάκι στο βιβλίο και πρότεινε να πούμε το παραμύθι «παίζοντας» με τη γαντόκουκλα. Πράγματι ήταν πολύ ταιριαστή ιδέα. Μέσα στην κοιλιά της γαντόκουκλας βάζαμε όλους τους φίλους του Μακρυνούρη, που σιγά σιγά έγιναν όλα τα κουκλιά που είχε η κόρη μου. Όταν μάλιστα χάναμε κάποιο, ξέραμε που θα το ψάξουμε.

Μέσα λοιπόν από αυτή μου την εμπειρία, είδα πόσο μπορούν να ζωντανέψουν την οποιαδήποτε ιστορία οι γαντόκουκλες (λέγονται έτσι επειδή τις φοράμε στο χέρι σαν γάντι). Με την κίνηση του χεριού μας ζωντανεύουν και μαζί τους ζωντανεύουν και τα υπόλοιπα άψυχα παιχνίδια που εμπλέκονται στην ιστορία. Αρκεί μία, για να μετατρέψει μια απλή αφήγηση σε θεατρικό έργο. Για αυτή τους τη μαγική δύναμη, αλλά και για κάποια άλλα τους χαρακτηριστικά, έχουν κερδίσει την αγάπη πολλών ανθρώπων.

Ποιοί λατρεύουν τις γαντόκουκλες; 

Πρώτα απ’ όλα τα ίδια μας τα παιδιά, ανεξαρτήτως ηλικίας: 

• Αν έχετε ένα οχτάμηνο βρέφος, μπορείτε να το απασχολήσετε κουνώντας πάνω από το καροτσάκι του μια γαντόκουκλα. Αλλά και το δωδεκάχρονο παιδί σας θα βρει τεράστιο ενδιαφέρον στο να συλλέγει αλλά και να κατασκευάζει γαντόκουκλες, για να παίζει παραστάσεις.
• Είναι μαλακές και ζεστές και για αυτό όλα τα παιδιά νιώθουν οικεία μαζί τους. Πολύ συχνά, κάποια απ’ αυτές ξεχωρίζει και γίνεται ο «κολλητός» τους, στον οποίο εκφράζουν την τρυφερότητα τους αλλά και εκμυστηρεύονται τα μυστικά τους.
• Είναι εύκαμπτες και ανθεκτικές και μπαίνουν εύκολα στη τσάντα της μαμάς. Τις ατέλειωτες ώρες των ταξιδιών, όταν η μαμά μιλάει συνέχεια με το μπαμπά, η γαντόκουκλα είναι η καλύτερη συντροφιά του πίσω καθίσματος. Γίνεται και μερικές φορές παρηγοριά και τις δύσκολες ώρες της αρρώστιας, όταν τα πιτσιρίκια είναι αναγκασμένα να βρίσκονται για πολλές ώρες στο κρεβάτι.

Οι παιδαγωγοί και οι παιδοψυχολόγοι: 

• Οι γαντόκουκλες βοηθούν στην ανάπτυξη της γλωσσικής επικοινωνίας των παιδιών. Η γαντόκουκλα, για να μιλήσει, χρειάζεται τη φωνή του χειριστή της και έτσι αυτός, για να της τη δώσει, αναγκάζεται να μπει στη θέση της. Μ’ αυτό τον τρόπο βιώνει, έστω και για λίγο, μια άλλη κατάσταση, διαφορετική από αυτές της καθημερινότητας του, η οποία απαιτεί ένα καινούργιο λεξιλόγιο.
• Η φαντασία των παιδιών, είναι ο άλλος μεγάλος κερδισμένος από το παιχνίδι με τις γαντόκουκλες. Το κατεξοχήν δημιουργικό παιχνίδι. Δώστε στα παιδιά σας δύο οποιουσδήποτε ήρωες και ζητήστε τους να σας παίξουν μια δικιά τους ιστορία. Θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό μ’ αυτά που θα ακούσετε.

Οι γονείς:

• Με τις γαντόκουκλες μπορούμε να μάθουμε τι σκέφτονται τα παιδιά μας και τι τα απασχολεί. Πάρτε εσείς μια γαντόκουκλα, δώστε στο παιδί σας άλλη μια, και βάλτε τις κούκλες να κάνουν μια συζήτηση . Σύντομα θα αποκαλυφθεί αυτό που έχουν τα παιδιά στο μυαλουδάκι τους. Ακόμα και σημαντικά προβλήματα που τυχόν έχουν με το σχολείο ή με άλλους ανθρώπους θα σας τα εκμυστηρευτούν.
• Ένα άλλο στοιχείο που εκτιμούν οι γονείς (οι οποίοι μην ξεχνάμε είναι αυτοί που συγυρίζουν το σπίτι καθημερινά) είναι ότι οι γαντόκουκλες μαζεύονται εύκολα. Δεν λερώνουν, δεν πιάνουν πολύ χώρο και για αυτό είναι από τα παιχνίδια που προτιμάνε.

Οι γαντόκουκλες όταν συνδυαστούν με ένα κουκλοθέατρο, γίνονται μια υπέροχη οικογενειακή διασκέδαση για το σπίτι. Πριν αποφασίσετε να αγοράσετε κουκλοθέατρο, το οποίο κοστίζει αρκετά, δοκιμάστε, αγοράζοντας μερικές γαντόκουκλες, το ενδιαφέρον του παιδιού σας για μια τέτοια δραστηριότητα.

Αν αποφασίσετε να αγοράσετε γαντόκουκλες σας προτείνω αυτές της Fiesta Crafts.  Εμείς, στο E-toy Shop, τις έχουμε επιλέξει γιατί μας αρέσει πολύ η ποιότητα κατασκευής τους αλλά και η τιμή τους. Βρίσκετε τους ήρωες πολλών γνωστών παραμυθιών.

Τελειώνοντας, μια συμβουλή που όλοι μας δεν πρέπει να ξεχνάμε:

Να παίζουμε, να παίζουμε με την καρδιά μας!!!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΩΡΑΪΤΟΠΟΥΛΟΣ

Κοινωνιολόγος

E-toy Shop 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (μέρος 2ο)

Οι παρακάτω σημειώσεις γράφτηκαν από τον κουκλοπαίχτη Στάθη Μαρκόπουλο κι εμείς απλά τις δημοσιεύουμε:

...συνέχεια

το καπέλο

• Εάν βάλεις κάποιον να γυρνάει το καπέλο όσο εσύ παίζεις, μπορεί να βγάλεις περισσότερα. Θέλει όμως προσοχή στην επιλογή αυτού του κάποιου. Δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας με επιτυχία. Χώρια που θα μοιραστούν οι εισπράξεις στα δύο. Σε κάποιες χώρες (όπως και στην Ελλάδα παλαιότερα με την περίφημη "γράπα" - το χωνί που μάζευε τα λεφτά) αυτό υπάρχει ως ξεχωριστή τέχνη, που περνά από πατέρα σε γιο.

• Το καπέλο είτε τοποθετείται κάπου μπροστά, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, είτε βγαίνει από τον ίδιο τον κουκλοπαίκτη στο τέλος. Στη δεύτερη περίπτωση, διακινδυνεύεις να βγεις και να την έχουν κοπανήσει όλοι.

• Πολύ σπάνια θα πεταχτεί κάποιος τρέχοντας να σου βουτήξει το καπέλο. Το κοινό αλληλο-αστυνομεύεται. Μπορείς να το αφήσεις εκεί και να παίζεις πίσω από παραβάν. Όταν στο τέλος βγεις, θα είναι ακόμα εκεί γεμάτο λεφτά.

• Ο θεατής δε σε ανταμείβει πάντα με χρήμα. Ρίχνει βλέμματα, λουλούδια, γλυκά, καρύδια, ροδάκινα, τσιγάρα, ακόμα και δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κ.ά.

• Είναι εντυπωσιακό πως οι βιαστικοί περαστικοί, ακόμα και ποδηλάτες, πετυχαίνουν πάντα το στόχο ρίχνοντας από μακριά -και τρέχοντας- ένα κέρμα στο καπέλο.

• Το μεροκάματο ποικίλει από 20.000 δρχ μέχρι τις 60.000 δρχ. σε μία κακή ή καλή μέρα αντίστοιχα με τρεις περίπου ώρες δουλειάς.

• Προσοχή: το καπέλο ποτέ δεν τοποθετείται κοντά σε σχάρα υπονόμου!

το πόστο

• Η επιλογή του σημείου όπου θα δώσεις την παράστασή σου έχει μεγάλη σημασία και θέλει μελέτη. Σε λίγο μπορείς να ξεχωρίσεις το σωστό με την πρώτη ματιά. Το καλό πόστο σχετίζεται άμεσα με το είδος της παράστασης. Κάποιες παραστάσεις χρειάζονται μεγάλη άπλα, για να μαζεύεται πολύς κόσμος (π.χ. όταν παίζεις με παραβάν, ξυλοπόδαρα κ.λ.π.) κι άλλες πάλι θέλουν πιο περιορισμένο χώρο, είτε για να δημιουργείται μια μινιατουρίστικη ατμόσφαιρα είτε γιατί ο ήχος δε φτάνει μακριά κ.λ.π. (π.χ. μια μικρή μαριονέτα μόνη της, ένα μικρό θεατράκι σκιών κ.λ.π.). Το κάθε πόστο δεν είναι το ίδιο καλό όλες τις ώρες της μέρας/ νύχτας.

• Το είδος του πόστου καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα σε προσεγγίζουν και παρακολουθούν οι θεατές σου. Τους θέλεις έναν-έναν; Τρεις-τρεις; πενήντα-πενήντα; Πλάι-πλάι; Στη γραμμή; Σε κύκλο; Εσύ πρέπει να διαλέξεις.

• Η φασαρία τριγύρω είναι συνήθως πολύ ενοχλητική. Παρόλα αυτά, αν ο ήχος σου είναι πολύ δυνατός, δεν μπορείς να παίξεις σε ένα πολύ ήσυχο μέρος.

οι "συνάδελφοι"

• Εκεί που υπάρχουν καλά πόστα, συνήθως μαζεύονται πολλοί παίκτες (μουσικοί, ζογκλέρ, αγάλματα κ.λ.π.). Οι σχέσεις μεταξύ τους είναι συχνά πολύ κακές. Σε συμφέρει να τα ‘χεις καλά μαζί τους, γιατί πάντα θα βρουν ένα τρόπο να σου σπάσουν τα νεύρα. Δεν πρέπει όμως να κάνεις και πολλές παραχωρήσεις. Σε πατάνε στο λαιμό.

• Υπάρχει ένας άγραφος κώδικας που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των παικτών. Π.χ. οι παλιοί παίκτες έχουν μια κάποια προτεραιότητα, φτάνει να εμπνέουν πραγματικά το σεβασμό και να παίζουν σταθερά σε ένα πόστο κάθε μέρα.

• Ο δρόμος χωράει πολλούς παίκτες. Υπάρχουν όμως φορές που πραγματικά υπάρχει πρόβλημα. Τότε συμφωνούν σε ένα ωράριο και παίζουν με βάρδιες, διαφορετικά τσακώνονται.

επίλογος (;)

Μπορεί να γράφει κανείς για μέρες τέτοιου είδους σημειώσεις. Είναι τόσες πολλές οι λεπτομέρειες που συναντά κανείς, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Από το να πέσει πάνω στη σκηνή σου ένας μεθυσμένος, μέχρι να σε ερωτευτεί παράφορα μια πιτσιρίκα 8 χρονών. Είναι απίστευτη εμπειρία, σχολειό ασύγκριτο και τρελοί οι θεατρίνοι που δεν το δοκιμάζουν, έστω και για λίγο.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (μέρος 1ο)

Οι παρακάτω σημειώσεις γράφτηκαν από τον κουκλοπαίχτη Στάθη Μαρκόπουλο κι εμείς απλά τις δημοσιεύουμε:

Έπαιξα στο δρόμο φυσαρμόνικα πρώτη φορά το 1988 και κουκλοθέατρο το 1992. Από το καλοκαίρι του 1993 μέχρι το 2000, είχα μια σταθερή παρουσία στους δρόμους, ζούσα από αυτό. Είναι απίστευτο πόσα πράγματα ζει κανείς, ακόμα και σε λίγους μήνες δουλειάς, πόσες ιστορίες μαζεύονται. Παρακάτω προσπάθησα να καταγράψω λίγες σποραδικές σημειώσεις -ό,τι μου ήρθε πρώτο στο μυαλό- για διάφορα θέματα που αφορούν αυτό το επάγγελμα.

τι συμβαίνει;  

• Ο δρόμος δεν είναι δηλωμένη θεατρική αίθουσα. Οι φανταστικοί κόσμοι της τέχνης δεν έχουν θέση εκεί. Ο δρόμος είναι το άντρο της ανθρώπινης πραγματικότητας, αυτής που λέμε "αντικειμενικής". Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν κάποιος στηθεί και κάνει μια παράσταση κουκλοθεάτρου; Ο περαστικός –ανύποπτος- τραβά το δρόμο του. Ξαφνικά η άκρη του ματιού του πιάνει κάτι να κινείται, κάτι που ξεφεύγει από τις γνωστές ανθρώπινες, σκυλίσιες, γατήσιες κ.λ.π. φιγούρες. Παρόλα αυτά, έχει την πεποίθηση ότι είναι κάτι ζωντανό, αφού βρίσκεται στο δρόμο (χώρος-σύμβολο της ανθρώπινης δραστηριότητας) και κινείται (χωρίς να είναι αυτοκίνητο). Τρομάζει στην ιδέα ότι υπάρχουν άγνωστα σε αυτόν όντα -και μάλιστα στη γειτονιά του- ακόμα όμως δεν του περνάει από το μυαλό να αμφισβητήσει τη ζωντάνια του όντος. Κοιτάει καλύτερα και ανακαλύπτει προς μεγάλη του έκπληξη ότι επρόκειτο για κάτι άψυχο, μια κούκλα που παίζεται από έναν κουκλοπαίκτη. Καθησυχασμένος, λέει: "Άντε μωρέ, κουκλοθέατρο είναι…" (η κοινωνική ασφαλιστική δικλείδα που περιέχεται στην λέξη "τέχνη" λειτουργεί καταπληκτικά). Εκεί όμως που πάει να προσπεράσει (ντροπιασμένος λίγο που ξεγελάστηκε), η κούκλα κάνει κάτι τόσο ζωντανό (ένα βήμα στο χώρο ας πούμε), που τραβάει το βλέμμα του πάνω της, τον κάνει να αμφιβάλλει για μια ακόμα έσχατη φορά· κυριολεκτικά έντρομος, ο περαστικός γυρνά απότομα το κεφάλι, θα ήθελε να πάει να την πιάσει με τα χέρια του, για να διαπιστώσει αν είναι πράγματι ζωντανή ή όχι! Τελικά, αφού πάρει μια βαθιά ανάσα, χαμογελά -ζεστά ή παγωμένα- στον κουκλοπαίκτη σα να του λέει "Ρε μπαγάσα με κοψοχόλιασες…". Η ανθρώπινη τάξη, η κυριαρχία του ανθρώπου στα άλλα όντα αποκαταστάθηκε. Ο φόβος του άγνωστου εισβολέα έσβησε. Μπορεί τώρα να συνεχίσει το δρόμο του ήσυχος και γεμάτος αυτοπεποίθηση.

• Το κουκλοθέατρο δρόμου όλοι το ευαγγελίζονται, αλλά ελάχιστοι το κάνουν.

• Είναι σκληρό επάγγελμα, κουραστικό, αλλά σου προσφέρει την απόλυτη ελευθερία, ένα αρκετά καλό μεροκάματο, πολλές περιπέτειες και κυρίως μια ασύγκριτη εμπειρία, μια σχέση μοναδική με τα εργαλεία και την τέχνη σου· σε αναγκάζει να βαθύνεις κάθε πλευρά της. Αλλιώς δεν κερδίζεις δραχμή.

• Είναι εγκληματικό που οι θεατρικές, μουσικές κ.λ.π. σχολές δεν στέλνουν τους μαθητές τους να παίξουν στο δρόμο για ένα διάστημα. Τους στερούν την καλύτερη εκπαιδευτική εκδρομή.

το κοινό

• Η σχέση με το κοινό του δρόμου (τους περαστικούς) είναι η πιο ευθεία, ειλικρινής σχέση απ’ όλα τα θεάματα (γι΄ αυτό και απαιτητική). Δεν τους έχεις μαντρωμένους σε κλειστό χώρο ούτε έχουν πληρώσει εισιτήριο. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να σηκωθούν να φύγουν.

• Είναι το πιο αξιαγάπητο κοινό του κόσμου. Πραγματικά σου δίνουν να καταλάβεις την ευγνωμοσύνη τους που βρέθηκες στο δρόμο τους.

• Οι τουρίστες είναι το χειρότερο είδος κοινού. Οι ντόπιοι περαστικοί σε πληρώνουν πάντα, γιατί ξέρουν πως αν δεν το κάνουν, αύριο δε θα είσαι εκεί. Θέλουν να είσαι εκεί, γιατί θα είναι κι αυτοί. Οι τουρίστες, παντελώς ανεύθυνοι για την καθημερινότητα του τόπου και με τη νοοτροπία να αρπάξουν ό,τι προλάβουν, βλέπουν την παράσταση, αλλά δεν τους νοιάζει το αύριο. Αυτοί θα ‘χουν φύγει. Συχνότατα έχουν την προστυχιά να σου το δηλώνουν κοροϊδευτικά, ρίχνοντας στο καπέλο σου κέρματα της πατρίδας τους. Οι ίδιοι άνθρωποι στη χώρα τους ίσως να φέρονταν διαφορετικά.

• Οι περαστικοί πληρώνουν ακόμα και θεάματα χειρίστης ποιότητας. Αναγνωρίζουν σ’ αυτόν που τα παρουσιάζει μια πράξη θυσίας: εκτιθέμενος -έστω και κακόγουστα- δημιουργεί ένα μικρό κοινωνικό γεγονός, τους προσφέρει την αναπάντεχη ευκαιρία να σταθούν ο ένας πλάι στον άλλο, να σχολιάσουν, να χαμογελάσουν, να φλερτάρουν και ό,τι άλλο τέλος πάντων κάνουν οι άνθρωποι σε παρόμοιες συνάξεις (π.χ. στην εκκλησία).

η αστυνομία

• Το κρυφτούλι (ή κυνηγητό) με την αστυνομία είναι μέρος του παιχνιδιού. Το μαθαίνει κανείς και γίνεται αναμενόμενο. Πάντα εκνευριστικό, αλλά προβλέψιμο.

• Η σχέση των δημόσιων θεαμάτων με τις αρχές ποικίλουν από τόπο σε τόπο. Αλλού υπάρχουν ελεύθερες ζώνες (π.χ. Άμστερνταμ), αλλού απαγορεύονται εντελώς από την αστυνομία, αλλού απαγορεύονται εντελώς, αλλά η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια, αλλού πρέπει να πάρεις άδεια πληρώνοντας τη δημοτική αρχή (π.χ. ελληνικά νησιά), αλλού πληρώνεις την αστυνομία (π.χ.Βρυξέλλες), αλλού σε εξετάζει ειδική επιτροπή, για να κρίνει την ποιότητα του θεάματός σου (π.χ. Κόβεντ Γκάρντεν) κι αλλού έχεις να κάνεις με αρχαία διατάγματα ενός ανύπαρκτου πια βασιλιά (Ζάππειο). Ούτως ή άλλως, κανείς κουκλοπαίκτης δε νοιάζεται για όλα αυτά.

• Στην περίπτωση που κάνει έφοδο η αστυνομία -πράγμα συχνότατο- είναι μέγιστο λάθος να κάνεις τσαμπουκά και να στήσεις καυγά. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να περάσεις τη νύχτα στο Τμήμα και -το χειρότερο- να σου βουτήξουν τα εργαλεία. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τα μαζέψεις υπάκουα και, μόλις φύγει το περίπολο, να ξαναστήσεις και να συνεχίσεις τη δουλειά σου στο ίδιο ή σε άλλο σημείο.
  
  
  
  
  
  συνεχίζεται...

ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Το Φθινόπωρο ξεκινάει. Οι μέρες μικραίνουν, οι νύχτες μεγαλώνουν, έρχονται τα πρωτοβρόχια και οι πρώτες ψύχρες. Αλλαγές που θα κρατάνε όλο και πιο πολύ τα παιδιά μέσα στο σπίτι. Χωρίς αμφιβολία, φέτος, δεν θέλετε να επαναληφθούν τα περσινά, που ο «ελεύθερος χρόνος» του παιδιού σας μοιραζόταν ανάμεσα στις συνήθεις δύο επιλογές: τηλεόραση ή υπολογιστής . Σίγουρα, σαν καλές μαμάδες θέλετε να οργανωθείτε από νωρίς. Και πολύ καλά κάνετε!

Πώς όμως να απασχολήσετε τα παιδιά, ώστε να μείνουν μακριά από τις οθόνες; Σίγουρα γι αυτά η καλύτερη απασχόληση είναι να παίζουν μαζί σας. Πόσο απ τον «πολύτιμο» χρόνο σας, όμως, μπορείτε να τους αφιερώσετε; Συνήθως όχι πολύ. Φροντίστε λοιπόν, να είναι «λίγο και καλό». Τους αρκεί να περάσουν λίγο, αλλά ποιοτικό χρόνο μαζί σας και μετά ευχάριστα, θα απομονωθούν, για να ζωγραφίσουν ή να φτιάξουν κάποιο πάζλ. Για να είναι, όμως, ποιοτικός ο χρόνος που περνάτε μαζί τους θα πρέπει να διασκεδάζετε και εσείς. Τα επιτραπέζια και οι κατασκευές είναι λύσεις , αλλά δεν είναι οι μοναδικές. Για φέτος λοιπόν, σας προτείνουμε: ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ.

Κουκλοθέατρο στο σπίτι; Φυσικά! Το κουκλοθέατρο ήταν πάντα παντού όπου υπήρχαν παιδιά. Ήρθε ο καιρός να επιστρέψει και στο σπίτι. Τα παιδιά το λατρεύουν. Μπορούν να παρακολουθούν με τις ώρες τις κούκλες τους να χοροπηδούν, να τραγουδάνε, να πέφτουν, να χτυπούν αλλά και να τους μιλάνε. Στα μάτια τους μπροστά συντελείται κάτι μαγικό και συγχρόνως οικείο. Κάτι που τα εξιτάρει αλλά δεν τα τρομάζει.

Παρακολουθώντας κουκλοθέατρο, τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα τον κόσμο των μεγάλων, αφού τον βλέπουν σε σκηνικά μικρά και με ήρωες τις κούκλες, που είναι στα μέτρα τους. Έτσι τις εμπιστεύονται και μπορούν ακόμα και να τους εξομολογηθούν μυστικά που κρύβουν από τους μεγάλους.

Πάρτε μια κούκλα, κρυφτείτε πίσω από ένα κουκλοθέατρο και αρχίστε να την κουνάτε και να μιλάτε, με μια παραλλαγμένη φωνή, στο παιδί σας. Πρώτα θα τραβήξει την κουρτίνα του κουκλοθέατρου, για να βεβαιωθεί ότι εκεί πίσω βρίσκεστε εσείς. Έπειτα θα κάτσει και θα απολαύσει το παιχνίδι που του κάνετε, μιλώντας στην κούκλα, σαν να είναι πραγματικός άνθρωπος και ας ξέρει ότι την κουνάτε εσείς.Το επόμενο βήμα είναι να ζητήσει να παίξει αυτό.

Στην αρχή θα μιμείται απλά εσάς ή θα κάνει δικές του, πολύ απλές ιστορίες. Ακόμα και αυτό όμως, είναι πολύ σημαντικό, αφού βάζει το παιδί, έστω και για λίγο, στη θέση του πομπού και όχι του δέκτη. Όσο μεγαλώνει και όσο περισσότερες κουκλοπαιχτικές εμπειρίες αποχτά, τόσο πιο σύνθετες και πολύπλοκες παραστάσεις θα οργανώνει. Μια κουκλοθεατρική παράσταση για να ανέβει χρειάζεται ένα σενάριο, την κατασκευή και την κίνηση της κούκλας, τη μουσική, την αλλαγή της φωνής και τελικά το στήσιμο της παράστασης. Μόλις τελειώσει η παράσταση, το παιδί που θα βγει μπροστά από τη σκηνή, θα είναι κατά πολύ σοφότερο από αυτό που μπήκε.

 Στην αγορά υπάρχουν αρκετά είδη κουκλοθέατρου. Εμείς στο e-toyshop.gr διαθέτουμε τα δύο κουκλοθέατρα της Fiesta Crafts, τα οποία είναι από τα πιο δημοφιλή ξύλινα παιχνίδια μας.

• Το ένα είναι για γαντόκουκλες. Πρόκειται για βραβευμένο παιχνίδι. Ένας πραγματικά πανέξυπνος συνδυασμός δύο (στην πραγματικότητα τριών) παιχνιδιών. Όλα μαζί μέσα σε μια πολύ πρακτική συσκευασία-βαλιτσάκι και σε μια απίστευτα προσιτή τιμή. Όταν το στήσετε από τη μια μεριά θα έχετε ένα υπέροχο κουκλοθέατρο, από την άλλη μεριά θα έχετε ένα υπαίθριο μαγαζάκι, το οποίο θα γίνει το κέντρο πολλών παιχνιδιών μίμησης, τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών σας. Το κουκλοθέατρο μπορεί, αν δεν στηριχθεί στα δικά του πόδια να χρησιμοποιηθεί και σαν επιτραπέζιο. Έτσι μπορείτε να παίξετε με μαριονέτες. Αγοράστε το εδώ.

• Το άλλο είναι για δακτυλόκουκλες. Είναι και αυτό βραβευμένο. Επιπλέον λύνεται και ξανασυναρμολογείται πάρα πολύ εύκολα. Το κουκλοθέατρο με τις δακτυλόκουκλες είναι καταλληλότερο όταν έχουμε μικρούς χώρους. Παράλληλα, δίνει τη δυνατότητα στον κουκλοπαίχτη να εμφανίζει πολλούς ήρωες ταυτόχρονα. Αγοράστε το εδώ.

Την Fiesta Crafts, την έχουμε επιλέξει, καταρχήν γιατί είναι μια αγγλική εταιρεία, που κατασκευάζει ποιοτικά παιχνίδια από το 1990. Τα προϊόντα της βγαίνουν σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές. Είναι η μόνη εταιρεία από αυτές που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά η οποία έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την υπόθεση κουκλοθέατρο στο σπίτι. Ξεκινήστε, αγοράζοντας ένα από αυτά τα καταπληκτικά κουκλοθέατρα και συλλέξτε όλες τις γαντόκουκλες ή τις δακτυλόκουκλες της σειράς. Το παιδί σας θα σας ευχαριστεί για αυτή την μοναδική εμπειρία που του προσφέρατε.