ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (μέρος 2ο)

Οι παρακάτω σημειώσεις γράφτηκαν από τον κουκλοπαίχτη Στάθη Μαρκόπουλο κι εμείς απλά τις δημοσιεύουμε:

...συνέχεια

το καπέλο

• Εάν βάλεις κάποιον να γυρνάει το καπέλο όσο εσύ παίζεις, μπορεί να βγάλεις περισσότερα. Θέλει όμως προσοχή στην επιλογή αυτού του κάποιου. Δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας με επιτυχία. Χώρια που θα μοιραστούν οι εισπράξεις στα δύο. Σε κάποιες χώρες (όπως και στην Ελλάδα παλαιότερα με την περίφημη "γράπα" - το χωνί που μάζευε τα λεφτά) αυτό υπάρχει ως ξεχωριστή τέχνη, που περνά από πατέρα σε γιο.

• Το καπέλο είτε τοποθετείται κάπου μπροστά, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, είτε βγαίνει από τον ίδιο τον κουκλοπαίκτη στο τέλος. Στη δεύτερη περίπτωση, διακινδυνεύεις να βγεις και να την έχουν κοπανήσει όλοι.

• Πολύ σπάνια θα πεταχτεί κάποιος τρέχοντας να σου βουτήξει το καπέλο. Το κοινό αλληλο-αστυνομεύεται. Μπορείς να το αφήσεις εκεί και να παίζεις πίσω από παραβάν. Όταν στο τέλος βγεις, θα είναι ακόμα εκεί γεμάτο λεφτά.

• Ο θεατής δε σε ανταμείβει πάντα με χρήμα. Ρίχνει βλέμματα, λουλούδια, γλυκά, καρύδια, ροδάκινα, τσιγάρα, ακόμα και δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κ.ά.

• Είναι εντυπωσιακό πως οι βιαστικοί περαστικοί, ακόμα και ποδηλάτες, πετυχαίνουν πάντα το στόχο ρίχνοντας από μακριά -και τρέχοντας- ένα κέρμα στο καπέλο.

• Το μεροκάματο ποικίλει από 20.000 δρχ μέχρι τις 60.000 δρχ. σε μία κακή ή καλή μέρα αντίστοιχα με τρεις περίπου ώρες δουλειάς.

• Προσοχή: το καπέλο ποτέ δεν τοποθετείται κοντά σε σχάρα υπονόμου!

το πόστο

• Η επιλογή του σημείου όπου θα δώσεις την παράστασή σου έχει μεγάλη σημασία και θέλει μελέτη. Σε λίγο μπορείς να ξεχωρίσεις το σωστό με την πρώτη ματιά. Το καλό πόστο σχετίζεται άμεσα με το είδος της παράστασης. Κάποιες παραστάσεις χρειάζονται μεγάλη άπλα, για να μαζεύεται πολύς κόσμος (π.χ. όταν παίζεις με παραβάν, ξυλοπόδαρα κ.λ.π.) κι άλλες πάλι θέλουν πιο περιορισμένο χώρο, είτε για να δημιουργείται μια μινιατουρίστικη ατμόσφαιρα είτε γιατί ο ήχος δε φτάνει μακριά κ.λ.π. (π.χ. μια μικρή μαριονέτα μόνη της, ένα μικρό θεατράκι σκιών κ.λ.π.). Το κάθε πόστο δεν είναι το ίδιο καλό όλες τις ώρες της μέρας/ νύχτας.

• Το είδος του πόστου καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα σε προσεγγίζουν και παρακολουθούν οι θεατές σου. Τους θέλεις έναν-έναν; Τρεις-τρεις; πενήντα-πενήντα; Πλάι-πλάι; Στη γραμμή; Σε κύκλο; Εσύ πρέπει να διαλέξεις.

• Η φασαρία τριγύρω είναι συνήθως πολύ ενοχλητική. Παρόλα αυτά, αν ο ήχος σου είναι πολύ δυνατός, δεν μπορείς να παίξεις σε ένα πολύ ήσυχο μέρος.

οι "συνάδελφοι"

• Εκεί που υπάρχουν καλά πόστα, συνήθως μαζεύονται πολλοί παίκτες (μουσικοί, ζογκλέρ, αγάλματα κ.λ.π.). Οι σχέσεις μεταξύ τους είναι συχνά πολύ κακές. Σε συμφέρει να τα ‘χεις καλά μαζί τους, γιατί πάντα θα βρουν ένα τρόπο να σου σπάσουν τα νεύρα. Δεν πρέπει όμως να κάνεις και πολλές παραχωρήσεις. Σε πατάνε στο λαιμό.

• Υπάρχει ένας άγραφος κώδικας που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των παικτών. Π.χ. οι παλιοί παίκτες έχουν μια κάποια προτεραιότητα, φτάνει να εμπνέουν πραγματικά το σεβασμό και να παίζουν σταθερά σε ένα πόστο κάθε μέρα.

• Ο δρόμος χωράει πολλούς παίκτες. Υπάρχουν όμως φορές που πραγματικά υπάρχει πρόβλημα. Τότε συμφωνούν σε ένα ωράριο και παίζουν με βάρδιες, διαφορετικά τσακώνονται.

επίλογος (;)

Μπορεί να γράφει κανείς για μέρες τέτοιου είδους σημειώσεις. Είναι τόσες πολλές οι λεπτομέρειες που συναντά κανείς, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Από το να πέσει πάνω στη σκηνή σου ένας μεθυσμένος, μέχρι να σε ερωτευτεί παράφορα μια πιτσιρίκα 8 χρονών. Είναι απίστευτη εμπειρία, σχολειό ασύγκριτο και τρελοί οι θεατρίνοι που δεν το δοκιμάζουν, έστω και για λίγο.