Ο μικρός Παιχνιδάκιας είναι δεν είναι ενός έτους. Είναι στη φάση που λίγο μπουσουλάει, λίγο περπατάει και πολύ μα πολύ πιάνει και δοκιμάζει, με την αφή και φυσικά το στόμα!!! Μετά από ένα χρόνο, ελεγχόμενης και υπό στενή επίβλεψη ανάπτυξης, είναι σε θέση να αρχίσει να σουλατσάρει μόνος του. Γύρω του απλώνεται ένα τεράστιο και πολύ ενδιαφέρον, σύμπαν για να ανακαλύψει. Η λαχτάρα του για να το γνωρίσει είναι απερίγραπτη.
Η μαμά έχει πάει προς κουζίνα μεριά και το πεδίο είναι ελεύθερο. Τι είναι αυτό το περίεργο ξύλινο καλάθι και τι είναι αυτά τα ξυλάκια που έχει μέσα; Από χθες του έχει γυαλίσει, όταν ήταν στο κρεβάτι του και περίμενε την ευκαιρία για να το αρπάξει. Η ώρα έφτασε! ή τώρα ή ποτέ...
«ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ!!!» ακούγεται πάνω στην ώρα η φωνή της μαμάς. Να πάρει! πως εμφανίζεται πάντα τις κρίσιμες στιγμές!!!
Μαμά: «Βλέπω ανακάλυψες το δώρο που σου έφερε ο θείος σου!» του λέει και πριν προλάβει να γραπώσει ο μικρός το καλαθάκι, το παίρνει εκείνη στα χέρια της. «Έλα κοντά να σου δείξω πως παίζεται. Λοιπόν τα βλέπεις αυτά τα ξυλάκια…»
Παιχνιδάκιας: Μα καλά για γκαβό με πέρασε; Τα βλέπω, τα βλέπω Κυρία τα ξέρω όλα. Δώσε μου το παιχνίδι ΑΜΕΣΩΣ!!!
Μαμά: «Μπα θυμώνουμε κιόλας; Λοιπόν αυτά τα ξυλάκια έχουν διαφορετικά σχήματα το καθένα. Για να μπούνε, αλλά και να βγούνε από το καλαθάκι, πρέπει να βρούμε την πορτούλα που έχει το σχήμα το δικό τους. Βλέπεις; Από εδώ περνάει το τρίγωνο και από εδώ το τετράγωνο. Έλα να με βοηθήσεις να περάσω και τον κύκλο.»
Ο Παιχνιδάκιας παίρνει στα χέρια του το κυκλικό ξυλάκι και το πετάει μέσα από το μεγάλο άνοιγμα που υπάρχει στην επάνω πλευρά του καλαθιού.
Παιχνιδάκιας: Σιγά το δύσκολο. Αυτοί οι μεγάλοι τα κάνουν όλα μεγάλο θέμα. Μα καλά για να βάλουμε ένα ξυλάκι πρέπει να τετραγωνίσουμε τον κύκλο;
Μαμά: «Α!!!! Είσαι και πονηρούλης. Το παιχνίδι είναι να τα βάζουμε από τη σωστή πορτούλα. Να κοίτα…»
Ο Παιχνιδάκιας έκανε το χατίρι της μαμάς και πέρασε τον κύκλο από εκεί που του έδειξε.
Μαμά: «Μπράβο αγόρι μου τα κατάφερες!!! Έλα να σου δώσω ένα φιλάκι.»
ΝΤΡΙΝ!!! ΝΤΡΙΝ!!! Το τηλέφωνο χτύπησε και η μαμά έτρεξε να το σηκώσει. Ήταν ο θείος που ήθελε να μάθει πως τα πάει ο Παιχνιδάκιας με το καινούργιο του παιχνίδι. Ο θείος του Παιχνιδάκια δουλεύει σε ένα πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Είναι παιδοψυχολόγος και ασχολείται με τα παιδιά και τα παιχνίδια. Για αυτό και φέρνει και στον ανιψιό του όλο εκπαιδευτικά παιχνίδια και ρωτά μετά πως τα πάει.
Θείος: «Καλημέρα! Τι γίνεται βρήκε ο ανιψιός μου το δώρο του;»
Μαμά: «Πρωί πρωί και μόνος του. Με αυτό παίζει τώρα.»
Θείος: «Αντιδράσεις;»
Μαμά: «Κοίταξε, μέχρι στιγμής τα περισσότερα τα βάζει από τη μεγάλη είσοδο του καλαθιού. Κάποια που του έδειξα τα πέρασε μετά και εκείνος.»
Θείος: «Είμαστε σε καλό δρόμο. Στην αρχή να του δίνεις ένα σχήμα κάθε φορά. Μην τον πιέζεις και μην επεμβαίνεις όταν προσπαθεί να βάλει το σχήμα σε λάθος υποδοχή. Ας' τον να ανακαλύψει τη λύση παρακολουθώντας εσένα και προσπαθώντας μόνος του.»
Μαμά: «Και πιστεύεις ότι τον βοηθάει στην ανάπτυξη του;»
Θείος: «Πάρα πολύ. Το παιχνίδι αυτό αναπτύχθηκε μέσα από το έργο της Μαρίας Μοντεσόρι. Ταιριάζοντας ένα κομμάτι συγκεκριμένου σχήματος με την αντίστοιχη υποδοχή, το παιδί μαθαίνει να ξεχωρίζει τα διάφορα σχήματα, συνδυάζει αυτό που βλέπει με αυτό που αισθάνεται, αποκτά έλεγχο των δαχτύλων του και, μέσα από τις δοκιμές και τα λάθη του, βελτιώνει τις ικανότητες του στην εξεύρεση λύσεων. Να συνεχίσω;»
Μαμά: «Όχι όχι κατάλαβα. Σε ευχαριστώ! Αν έχω κάποια απορία θα σε πάρω εγώ.»
Έκλεισε το τηλέφωνο και γύρισε στον Παιχνιδάκια. Είχε πάρει τα ξυλάκια και τα πέταγε στην αδερφή του η οποία φυσικά του τα επέστρεφε με φόρα.
Τι είπε ο θείος; να μην παρεμβαίνω;;;
Τι είπε ο θείος; να μην παρεμβαίνω;;;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου