ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (μέρος 2ο)

Οι παρακάτω σημειώσεις γράφτηκαν από τον κουκλοπαίχτη Στάθη Μαρκόπουλο κι εμείς απλά τις δημοσιεύουμε:

...συνέχεια

το καπέλο

• Εάν βάλεις κάποιον να γυρνάει το καπέλο όσο εσύ παίζεις, μπορεί να βγάλεις περισσότερα. Θέλει όμως προσοχή στην επιλογή αυτού του κάποιου. Δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας με επιτυχία. Χώρια που θα μοιραστούν οι εισπράξεις στα δύο. Σε κάποιες χώρες (όπως και στην Ελλάδα παλαιότερα με την περίφημη "γράπα" - το χωνί που μάζευε τα λεφτά) αυτό υπάρχει ως ξεχωριστή τέχνη, που περνά από πατέρα σε γιο.

• Το καπέλο είτε τοποθετείται κάπου μπροστά, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, είτε βγαίνει από τον ίδιο τον κουκλοπαίκτη στο τέλος. Στη δεύτερη περίπτωση, διακινδυνεύεις να βγεις και να την έχουν κοπανήσει όλοι.

• Πολύ σπάνια θα πεταχτεί κάποιος τρέχοντας να σου βουτήξει το καπέλο. Το κοινό αλληλο-αστυνομεύεται. Μπορείς να το αφήσεις εκεί και να παίζεις πίσω από παραβάν. Όταν στο τέλος βγεις, θα είναι ακόμα εκεί γεμάτο λεφτά.

• Ο θεατής δε σε ανταμείβει πάντα με χρήμα. Ρίχνει βλέμματα, λουλούδια, γλυκά, καρύδια, ροδάκινα, τσιγάρα, ακόμα και δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κ.ά.

• Είναι εντυπωσιακό πως οι βιαστικοί περαστικοί, ακόμα και ποδηλάτες, πετυχαίνουν πάντα το στόχο ρίχνοντας από μακριά -και τρέχοντας- ένα κέρμα στο καπέλο.

• Το μεροκάματο ποικίλει από 20.000 δρχ μέχρι τις 60.000 δρχ. σε μία κακή ή καλή μέρα αντίστοιχα με τρεις περίπου ώρες δουλειάς.

• Προσοχή: το καπέλο ποτέ δεν τοποθετείται κοντά σε σχάρα υπονόμου!

το πόστο

• Η επιλογή του σημείου όπου θα δώσεις την παράστασή σου έχει μεγάλη σημασία και θέλει μελέτη. Σε λίγο μπορείς να ξεχωρίσεις το σωστό με την πρώτη ματιά. Το καλό πόστο σχετίζεται άμεσα με το είδος της παράστασης. Κάποιες παραστάσεις χρειάζονται μεγάλη άπλα, για να μαζεύεται πολύς κόσμος (π.χ. όταν παίζεις με παραβάν, ξυλοπόδαρα κ.λ.π.) κι άλλες πάλι θέλουν πιο περιορισμένο χώρο, είτε για να δημιουργείται μια μινιατουρίστικη ατμόσφαιρα είτε γιατί ο ήχος δε φτάνει μακριά κ.λ.π. (π.χ. μια μικρή μαριονέτα μόνη της, ένα μικρό θεατράκι σκιών κ.λ.π.). Το κάθε πόστο δεν είναι το ίδιο καλό όλες τις ώρες της μέρας/ νύχτας.

• Το είδος του πόστου καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα σε προσεγγίζουν και παρακολουθούν οι θεατές σου. Τους θέλεις έναν-έναν; Τρεις-τρεις; πενήντα-πενήντα; Πλάι-πλάι; Στη γραμμή; Σε κύκλο; Εσύ πρέπει να διαλέξεις.

• Η φασαρία τριγύρω είναι συνήθως πολύ ενοχλητική. Παρόλα αυτά, αν ο ήχος σου είναι πολύ δυνατός, δεν μπορείς να παίξεις σε ένα πολύ ήσυχο μέρος.

οι "συνάδελφοι"

• Εκεί που υπάρχουν καλά πόστα, συνήθως μαζεύονται πολλοί παίκτες (μουσικοί, ζογκλέρ, αγάλματα κ.λ.π.). Οι σχέσεις μεταξύ τους είναι συχνά πολύ κακές. Σε συμφέρει να τα ‘χεις καλά μαζί τους, γιατί πάντα θα βρουν ένα τρόπο να σου σπάσουν τα νεύρα. Δεν πρέπει όμως να κάνεις και πολλές παραχωρήσεις. Σε πατάνε στο λαιμό.

• Υπάρχει ένας άγραφος κώδικας που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των παικτών. Π.χ. οι παλιοί παίκτες έχουν μια κάποια προτεραιότητα, φτάνει να εμπνέουν πραγματικά το σεβασμό και να παίζουν σταθερά σε ένα πόστο κάθε μέρα.

• Ο δρόμος χωράει πολλούς παίκτες. Υπάρχουν όμως φορές που πραγματικά υπάρχει πρόβλημα. Τότε συμφωνούν σε ένα ωράριο και παίζουν με βάρδιες, διαφορετικά τσακώνονται.

επίλογος (;)

Μπορεί να γράφει κανείς για μέρες τέτοιου είδους σημειώσεις. Είναι τόσες πολλές οι λεπτομέρειες που συναντά κανείς, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Από το να πέσει πάνω στη σκηνή σου ένας μεθυσμένος, μέχρι να σε ερωτευτεί παράφορα μια πιτσιρίκα 8 χρονών. Είναι απίστευτη εμπειρία, σχολειό ασύγκριτο και τρελοί οι θεατρίνοι που δεν το δοκιμάζουν, έστω και για λίγο.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (μέρος 1ο)

Οι παρακάτω σημειώσεις γράφτηκαν από τον κουκλοπαίχτη Στάθη Μαρκόπουλο κι εμείς απλά τις δημοσιεύουμε:

Έπαιξα στο δρόμο φυσαρμόνικα πρώτη φορά το 1988 και κουκλοθέατρο το 1992. Από το καλοκαίρι του 1993 μέχρι το 2000, είχα μια σταθερή παρουσία στους δρόμους, ζούσα από αυτό. Είναι απίστευτο πόσα πράγματα ζει κανείς, ακόμα και σε λίγους μήνες δουλειάς, πόσες ιστορίες μαζεύονται. Παρακάτω προσπάθησα να καταγράψω λίγες σποραδικές σημειώσεις -ό,τι μου ήρθε πρώτο στο μυαλό- για διάφορα θέματα που αφορούν αυτό το επάγγελμα.

τι συμβαίνει;  

• Ο δρόμος δεν είναι δηλωμένη θεατρική αίθουσα. Οι φανταστικοί κόσμοι της τέχνης δεν έχουν θέση εκεί. Ο δρόμος είναι το άντρο της ανθρώπινης πραγματικότητας, αυτής που λέμε "αντικειμενικής". Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν κάποιος στηθεί και κάνει μια παράσταση κουκλοθεάτρου; Ο περαστικός –ανύποπτος- τραβά το δρόμο του. Ξαφνικά η άκρη του ματιού του πιάνει κάτι να κινείται, κάτι που ξεφεύγει από τις γνωστές ανθρώπινες, σκυλίσιες, γατήσιες κ.λ.π. φιγούρες. Παρόλα αυτά, έχει την πεποίθηση ότι είναι κάτι ζωντανό, αφού βρίσκεται στο δρόμο (χώρος-σύμβολο της ανθρώπινης δραστηριότητας) και κινείται (χωρίς να είναι αυτοκίνητο). Τρομάζει στην ιδέα ότι υπάρχουν άγνωστα σε αυτόν όντα -και μάλιστα στη γειτονιά του- ακόμα όμως δεν του περνάει από το μυαλό να αμφισβητήσει τη ζωντάνια του όντος. Κοιτάει καλύτερα και ανακαλύπτει προς μεγάλη του έκπληξη ότι επρόκειτο για κάτι άψυχο, μια κούκλα που παίζεται από έναν κουκλοπαίκτη. Καθησυχασμένος, λέει: "Άντε μωρέ, κουκλοθέατρο είναι…" (η κοινωνική ασφαλιστική δικλείδα που περιέχεται στην λέξη "τέχνη" λειτουργεί καταπληκτικά). Εκεί όμως που πάει να προσπεράσει (ντροπιασμένος λίγο που ξεγελάστηκε), η κούκλα κάνει κάτι τόσο ζωντανό (ένα βήμα στο χώρο ας πούμε), που τραβάει το βλέμμα του πάνω της, τον κάνει να αμφιβάλλει για μια ακόμα έσχατη φορά· κυριολεκτικά έντρομος, ο περαστικός γυρνά απότομα το κεφάλι, θα ήθελε να πάει να την πιάσει με τα χέρια του, για να διαπιστώσει αν είναι πράγματι ζωντανή ή όχι! Τελικά, αφού πάρει μια βαθιά ανάσα, χαμογελά -ζεστά ή παγωμένα- στον κουκλοπαίκτη σα να του λέει "Ρε μπαγάσα με κοψοχόλιασες…". Η ανθρώπινη τάξη, η κυριαρχία του ανθρώπου στα άλλα όντα αποκαταστάθηκε. Ο φόβος του άγνωστου εισβολέα έσβησε. Μπορεί τώρα να συνεχίσει το δρόμο του ήσυχος και γεμάτος αυτοπεποίθηση.

• Το κουκλοθέατρο δρόμου όλοι το ευαγγελίζονται, αλλά ελάχιστοι το κάνουν.

• Είναι σκληρό επάγγελμα, κουραστικό, αλλά σου προσφέρει την απόλυτη ελευθερία, ένα αρκετά καλό μεροκάματο, πολλές περιπέτειες και κυρίως μια ασύγκριτη εμπειρία, μια σχέση μοναδική με τα εργαλεία και την τέχνη σου· σε αναγκάζει να βαθύνεις κάθε πλευρά της. Αλλιώς δεν κερδίζεις δραχμή.

• Είναι εγκληματικό που οι θεατρικές, μουσικές κ.λ.π. σχολές δεν στέλνουν τους μαθητές τους να παίξουν στο δρόμο για ένα διάστημα. Τους στερούν την καλύτερη εκπαιδευτική εκδρομή.

το κοινό

• Η σχέση με το κοινό του δρόμου (τους περαστικούς) είναι η πιο ευθεία, ειλικρινής σχέση απ’ όλα τα θεάματα (γι΄ αυτό και απαιτητική). Δεν τους έχεις μαντρωμένους σε κλειστό χώρο ούτε έχουν πληρώσει εισιτήριο. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να σηκωθούν να φύγουν.

• Είναι το πιο αξιαγάπητο κοινό του κόσμου. Πραγματικά σου δίνουν να καταλάβεις την ευγνωμοσύνη τους που βρέθηκες στο δρόμο τους.

• Οι τουρίστες είναι το χειρότερο είδος κοινού. Οι ντόπιοι περαστικοί σε πληρώνουν πάντα, γιατί ξέρουν πως αν δεν το κάνουν, αύριο δε θα είσαι εκεί. Θέλουν να είσαι εκεί, γιατί θα είναι κι αυτοί. Οι τουρίστες, παντελώς ανεύθυνοι για την καθημερινότητα του τόπου και με τη νοοτροπία να αρπάξουν ό,τι προλάβουν, βλέπουν την παράσταση, αλλά δεν τους νοιάζει το αύριο. Αυτοί θα ‘χουν φύγει. Συχνότατα έχουν την προστυχιά να σου το δηλώνουν κοροϊδευτικά, ρίχνοντας στο καπέλο σου κέρματα της πατρίδας τους. Οι ίδιοι άνθρωποι στη χώρα τους ίσως να φέρονταν διαφορετικά.

• Οι περαστικοί πληρώνουν ακόμα και θεάματα χειρίστης ποιότητας. Αναγνωρίζουν σ’ αυτόν που τα παρουσιάζει μια πράξη θυσίας: εκτιθέμενος -έστω και κακόγουστα- δημιουργεί ένα μικρό κοινωνικό γεγονός, τους προσφέρει την αναπάντεχη ευκαιρία να σταθούν ο ένας πλάι στον άλλο, να σχολιάσουν, να χαμογελάσουν, να φλερτάρουν και ό,τι άλλο τέλος πάντων κάνουν οι άνθρωποι σε παρόμοιες συνάξεις (π.χ. στην εκκλησία).

η αστυνομία

• Το κρυφτούλι (ή κυνηγητό) με την αστυνομία είναι μέρος του παιχνιδιού. Το μαθαίνει κανείς και γίνεται αναμενόμενο. Πάντα εκνευριστικό, αλλά προβλέψιμο.

• Η σχέση των δημόσιων θεαμάτων με τις αρχές ποικίλουν από τόπο σε τόπο. Αλλού υπάρχουν ελεύθερες ζώνες (π.χ. Άμστερνταμ), αλλού απαγορεύονται εντελώς από την αστυνομία, αλλού απαγορεύονται εντελώς, αλλά η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια, αλλού πρέπει να πάρεις άδεια πληρώνοντας τη δημοτική αρχή (π.χ. ελληνικά νησιά), αλλού πληρώνεις την αστυνομία (π.χ.Βρυξέλλες), αλλού σε εξετάζει ειδική επιτροπή, για να κρίνει την ποιότητα του θεάματός σου (π.χ. Κόβεντ Γκάρντεν) κι αλλού έχεις να κάνεις με αρχαία διατάγματα ενός ανύπαρκτου πια βασιλιά (Ζάππειο). Ούτως ή άλλως, κανείς κουκλοπαίκτης δε νοιάζεται για όλα αυτά.

• Στην περίπτωση που κάνει έφοδο η αστυνομία -πράγμα συχνότατο- είναι μέγιστο λάθος να κάνεις τσαμπουκά και να στήσεις καυγά. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να περάσεις τη νύχτα στο Τμήμα και -το χειρότερο- να σου βουτήξουν τα εργαλεία. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τα μαζέψεις υπάκουα και, μόλις φύγει το περίπολο, να ξαναστήσεις και να συνεχίσεις τη δουλειά σου στο ίδιο ή σε άλλο σημείο.
  
  
  
  
  
  συνεχίζεται...

ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Το Φθινόπωρο ξεκινάει. Οι μέρες μικραίνουν, οι νύχτες μεγαλώνουν, έρχονται τα πρωτοβρόχια και οι πρώτες ψύχρες. Αλλαγές που θα κρατάνε όλο και πιο πολύ τα παιδιά μέσα στο σπίτι. Χωρίς αμφιβολία, φέτος, δεν θέλετε να επαναληφθούν τα περσινά, που ο «ελεύθερος χρόνος» του παιδιού σας μοιραζόταν ανάμεσα στις συνήθεις δύο επιλογές: τηλεόραση ή υπολογιστής . Σίγουρα, σαν καλές μαμάδες θέλετε να οργανωθείτε από νωρίς. Και πολύ καλά κάνετε!

Πώς όμως να απασχολήσετε τα παιδιά, ώστε να μείνουν μακριά από τις οθόνες; Σίγουρα γι αυτά η καλύτερη απασχόληση είναι να παίζουν μαζί σας. Πόσο απ τον «πολύτιμο» χρόνο σας, όμως, μπορείτε να τους αφιερώσετε; Συνήθως όχι πολύ. Φροντίστε λοιπόν, να είναι «λίγο και καλό». Τους αρκεί να περάσουν λίγο, αλλά ποιοτικό χρόνο μαζί σας και μετά ευχάριστα, θα απομονωθούν, για να ζωγραφίσουν ή να φτιάξουν κάποιο πάζλ. Για να είναι, όμως, ποιοτικός ο χρόνος που περνάτε μαζί τους θα πρέπει να διασκεδάζετε και εσείς. Τα επιτραπέζια και οι κατασκευές είναι λύσεις , αλλά δεν είναι οι μοναδικές. Για φέτος λοιπόν, σας προτείνουμε: ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ.

Κουκλοθέατρο στο σπίτι; Φυσικά! Το κουκλοθέατρο ήταν πάντα παντού όπου υπήρχαν παιδιά. Ήρθε ο καιρός να επιστρέψει και στο σπίτι. Τα παιδιά το λατρεύουν. Μπορούν να παρακολουθούν με τις ώρες τις κούκλες τους να χοροπηδούν, να τραγουδάνε, να πέφτουν, να χτυπούν αλλά και να τους μιλάνε. Στα μάτια τους μπροστά συντελείται κάτι μαγικό και συγχρόνως οικείο. Κάτι που τα εξιτάρει αλλά δεν τα τρομάζει.

Παρακολουθώντας κουκλοθέατρο, τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα τον κόσμο των μεγάλων, αφού τον βλέπουν σε σκηνικά μικρά και με ήρωες τις κούκλες, που είναι στα μέτρα τους. Έτσι τις εμπιστεύονται και μπορούν ακόμα και να τους εξομολογηθούν μυστικά που κρύβουν από τους μεγάλους.

Πάρτε μια κούκλα, κρυφτείτε πίσω από ένα κουκλοθέατρο και αρχίστε να την κουνάτε και να μιλάτε, με μια παραλλαγμένη φωνή, στο παιδί σας. Πρώτα θα τραβήξει την κουρτίνα του κουκλοθέατρου, για να βεβαιωθεί ότι εκεί πίσω βρίσκεστε εσείς. Έπειτα θα κάτσει και θα απολαύσει το παιχνίδι που του κάνετε, μιλώντας στην κούκλα, σαν να είναι πραγματικός άνθρωπος και ας ξέρει ότι την κουνάτε εσείς.Το επόμενο βήμα είναι να ζητήσει να παίξει αυτό.

Στην αρχή θα μιμείται απλά εσάς ή θα κάνει δικές του, πολύ απλές ιστορίες. Ακόμα και αυτό όμως, είναι πολύ σημαντικό, αφού βάζει το παιδί, έστω και για λίγο, στη θέση του πομπού και όχι του δέκτη. Όσο μεγαλώνει και όσο περισσότερες κουκλοπαιχτικές εμπειρίες αποχτά, τόσο πιο σύνθετες και πολύπλοκες παραστάσεις θα οργανώνει. Μια κουκλοθεατρική παράσταση για να ανέβει χρειάζεται ένα σενάριο, την κατασκευή και την κίνηση της κούκλας, τη μουσική, την αλλαγή της φωνής και τελικά το στήσιμο της παράστασης. Μόλις τελειώσει η παράσταση, το παιδί που θα βγει μπροστά από τη σκηνή, θα είναι κατά πολύ σοφότερο από αυτό που μπήκε.

 Στην αγορά υπάρχουν αρκετά είδη κουκλοθέατρου. Εμείς στο e-toyshop.gr διαθέτουμε τα δύο κουκλοθέατρα της Fiesta Crafts, τα οποία είναι από τα πιο δημοφιλή ξύλινα παιχνίδια μας.

• Το ένα είναι για γαντόκουκλες. Πρόκειται για βραβευμένο παιχνίδι. Ένας πραγματικά πανέξυπνος συνδυασμός δύο (στην πραγματικότητα τριών) παιχνιδιών. Όλα μαζί μέσα σε μια πολύ πρακτική συσκευασία-βαλιτσάκι και σε μια απίστευτα προσιτή τιμή. Όταν το στήσετε από τη μια μεριά θα έχετε ένα υπέροχο κουκλοθέατρο, από την άλλη μεριά θα έχετε ένα υπαίθριο μαγαζάκι, το οποίο θα γίνει το κέντρο πολλών παιχνιδιών μίμησης, τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών σας. Το κουκλοθέατρο μπορεί, αν δεν στηριχθεί στα δικά του πόδια να χρησιμοποιηθεί και σαν επιτραπέζιο. Έτσι μπορείτε να παίξετε με μαριονέτες. Αγοράστε το εδώ.

• Το άλλο είναι για δακτυλόκουκλες. Είναι και αυτό βραβευμένο. Επιπλέον λύνεται και ξανασυναρμολογείται πάρα πολύ εύκολα. Το κουκλοθέατρο με τις δακτυλόκουκλες είναι καταλληλότερο όταν έχουμε μικρούς χώρους. Παράλληλα, δίνει τη δυνατότητα στον κουκλοπαίχτη να εμφανίζει πολλούς ήρωες ταυτόχρονα. Αγοράστε το εδώ.

Την Fiesta Crafts, την έχουμε επιλέξει, καταρχήν γιατί είναι μια αγγλική εταιρεία, που κατασκευάζει ποιοτικά παιχνίδια από το 1990. Τα προϊόντα της βγαίνουν σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές. Είναι η μόνη εταιρεία από αυτές που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά η οποία έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την υπόθεση κουκλοθέατρο στο σπίτι. Ξεκινήστε, αγοράζοντας ένα από αυτά τα καταπληκτικά κουκλοθέατρα και συλλέξτε όλες τις γαντόκουκλες ή τις δακτυλόκουκλες της σειράς. Το παιδί σας θα σας ευχαριστεί για αυτή την μοναδική εμπειρία που του προσφέρατε.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ (κείμενο)

Τι είναι το κουκλοθέατρο;

Δύσκολο να απαντήσει κανείς μονολεκτικά.

Είναι μια δραστηριότητα η οποία ασκείται από τους κατοίκους αυτού του πλανήτη εδώ και 32000 χρόνια(δεν διαβάσατε λάθος, ...χιλιάδες!!!) και υπάρχει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε όλους τους ανθρώπινους πολιτισμούς.

•  ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥΣ
•  ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
•  ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΠΛΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΕΣ

Το πρώτο που καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, είναι ότι κουκλοθέατρο μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε το αφιέρωμα αυτό, γιατί βλέποντας το σαν παιχνίδι καταρχήν, καταλάβαμε ότι έχει απίστευτες δυνατότητες. Όταν κάποιος γονιός αγοράζει ένα κουκλοθέατρο και μερικές γαντόκουκλες (ΑΠΟ ΤΟ e-toyshop ΦΥΣΙΚΑ), δίνει την ευκαιρία σ' αυτόν και στα παιδιά του, να ζήσουν μοναδικές στιγμές πραγματικού θεάτρου στο σπίτι τους!

Σε όλες τις παραλλαγές, παραστάσεις μπορούν:

• Να ετοιμάζουν τα μεγάλα παιδιά και να τις παρακολουθούν, με μεγάλο ενδιαφέρον, τα μικρότερα και οι γονείς,
• να παίζουν οι γονείς για όλα τα παιδιά, 
• να αυτοσχεδιάζουν τα μικρότερα και να απολαμβάνουν τις ατάκες οι υπόλοιποι ή
• να παίζουν όλοι μαζί και μέσω των κουκλών να... λύνουν όλα τα οικογενειακά τους θέματα!

Μιλάμε για ένα από τα λίγα παιχνίδια δηλαδή που μπορεί να παιχτεί ταυτοχρόνως από όλη την οικογένεια και ταυτόχρονα να αποτελεί εργαλείο δημιουργίας, επικοινωνίας και διασκέδασης.

Με βάση αυτή τη διαπίστωση, σκεφτήκαμε ότι από κάπου αντλεί αυτή τη μαγική δύναμη αυτό το παιχνίδι. Βρήκαμε λοιπόν κουκλοπαίχτες, που μας έδωσαν υλικό αλλά και τη γνώμη τους για μαγική δύναμη του κουκλοθεάτρου.

Μας μίλησαν λοιπόν για την ιστορία του κουκλοθεάτρου, αυτή των 32000 χρόνων, αλλά και για το κουκλοθέατρο στην Ελλάδα σήμερα (κείμενα και στα αγγλικά). Για την παιδαγωγική πλευρά του κουκλοθεάτρου, για τη μαριονέτα, αλλά και για το πώς βλέπει ο ίδιος ο κουκλοπαίχτης την κατασκευή της κούκλας του σαν γέννα. Μια πολύ καλή ιδέα είναι να φτιάξετε μόνοι σας γαντόκουκλες, τις οποίες θα λα τρέψουν τα παιδιά σας αφού θα έχουν φτιαχτεί από τα χεράκια σας. Αν θελήσετε κάτι τέτοιο, τότε σίγουρα θα σας βοηθήσουν οι οδηγίες που δίνουν οι κουκλοπαίχτες για κατασκευή χαρτοπολτού και γαντόκουκλας (στα αγγλικά)

Για όσους θέλουν να εντρυφήσουν στο θέμα υπάρχει και βιβλιογραφία

Το κουκλοθέατρο εκτός από παιχνίδι είναι και μια μορφή ψυχαγωγίας. Μπορείτε αν θέλετε να παρακολουθήσετε υπέροχες παραστάσεις που γίνονται κυρίως στην Αθήνα. Είναι μια πρωτότυπη πρόταση, που ξεφεύγει από τις καθιερωμένες παιδικές δραστηριότητες του σαββατοκύριακου. Θα σας δώσουν έμπνευση και ιδέες και για τις δικές σας παραστάσεις στο σπίτι. Πριν βγείτε λοιπόν συμβουλευτείτε και τον κατάλογο με τους επαγγελματικούς θιάσους που υπάρχουν στην Ελλάδα.

Ευχαριστούμε πολύ το Στάθη Μαρκόπουλο (Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια) και το Ελληνικό Κέντρο της Διεθνούς Ένωσης Κουκλοθεάτρου (UNIMA) για το υλικό και τη βοήθεια που μας έδωσαν.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ (video)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ

Πριν από μερικές μέρες, γιόρτασε τα 20α γενέθλιά της η UNIMA HELLAS (Union Internationale de la Marionnette).

Το Ε-toyShop θέλοντας να αναδείξει τη μαγική δύναμη του κουκλοθεάτρου, οργανώνει ένα αφιέρωμα, που θα κρατήσει όλο το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη.  Για δύο μήνες λοιπόν θα βρίσκετε:

Στο ιστολόγιο μας,  κείμενα  που "φωτίζουν" το κουκλοθέατρο από διάφορες σκοπιές.

Στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα, μεγάλες προσφορές για τα κουκλοθέατρα τις γαντόκουκλες και τις δακτυλόκουκλες της εταιρείας Fiesta Craft.

Επωφεληθείτε και από τα δύο.

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τα παιχνίδια στην Ελλάδα χωρίζονται σε δύο καταρχήν κατηγορίες: τα διαφημιζόμενα και τα μη διαφημιζόμενα. Τα πρώτα κατακλύζουν την αγορά. Μικρά και μεγάλα καταστήματα τα έχουν λίγο πολύ αναγκαστικά. 

Τα μη διαφημιζόμενα παιχνίδια χωρίζονται επίσης σε δύο κατηγορίες: Στη μία έχουμε τα «οικονομικά», αυτά δηλαδή που κατασκευάζονται με κύριο στόχο να έχουν χαμηλή τιμή. Πρόκειται συνήθως για αντιγραφές γνωστών παιχνιδιών. Τα βρίσκει κανείς στα πανηγύρια αλλά και στα περισσότερα καταστήματα παιχνιδιών, δίπλα από τα ράφια των διαφημιζόμενων. Στην άλλη κατηγορία έχουμε τα ποιοτικά ή αλλιώς εκπαιδευτικά παιχνίδια.

Αυτά τα παιχνίδια άρχισαν να πρωτοεμφανίζονται στην Ελλάδα, πριν από περίπου τριάντα χρόνια. Στην αρχή τα βρίσκαμε μόνο σε «ακριβές» περιοχές και το κοινό τους ήταν κυρίως άνθρωποι υψηλού εισοδήματος. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως, έχουν εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Μάλιστα, έκαναν την εμφάνισή τους και κάποιες αλυσίδες από το εξωτερικό που πουλούν αποκλειστικά τέτοια παιχνίδια. 

Η αγορά αυτού του είδους παιχνιδιού, ανέπτυξε ιδιαίτερα υγιή και ανθεκτικά στοιχεία. Ο κόσμος που άρχισε να κουράζεται από τα πολυκαταστήματα, βρήκε σ’ αυτή το κάτι διαφορετικό που έψαχνε. Σήμερα μπορεί να βρει κανείς εκπαιδευτικά παιχνίδια σε ένα οποιοδήποτε παιχνιδάδικο της Αλεξανδρούπολης αλλά και σε ένα βιβλιοπωλείο της Ιεράπετρας. Αυτό φυσικά, είναι κάτι θετικό. Βέβαια, όπως γίνεται και με τα περισσότερα πράγματα στην Ελλάδα, έγινε κυρίως σαν μόδα. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει, τις περισσότερες φορές, η απαιτούμενη υποδομή και προεργασία, ώστε να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον κατάλληλο για την ανάπτυξη, παράλληλα με την αγορά, μιας παιδαγωγικής κουλτούρας.

Στην Ελλάδα, έχει καθιερωθεί να λέμε ποιοτικά όλα τα παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα από ανθεκτικά υλικά και προέρχονται από Ευρωπαϊκές χώρες. Νομίζω όμως, ότι εκτός από αυτά τα χαρακτηριστικά, χρειάζεται να εξετάζονται και οι παιδαγωγικές πλευρές των παιχνιδιών. Στο εξωτερικό υπάρχουν εταιρείες, όπως η HABA, DJECO και η LAMAZE, που παράγουν παιχνίδια με ένα πολύ σχολαστικό τρόπο. Έχουν επενδύσει σε ερευνητικές ομάδες (ψυχολόγων αλλά και παιδαγωγών), οι οποίες σχεδιάζουν τα παιχνίδια αλλά και τα δοκιμάζουν σε ομάδες παιδιών, πριν βγουν στο εμπόριο. Στην Ελλάδα όμως, όλα αυτά πηγαίνουν χαμένα, αφού διατίθενται χωρίς να αναδεικνύονται τα εκπαιδευτικά τους χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης: Τα παιχνίδια που φτάνουν στα χέρια των παιδιών είτε είναι ακατάλληλα για τη φάση ανάπτυξης στην οποία βρίσκονται είτε, ακόμα και αν είναι κατάλληλα, δεν χρησιμοποιούνται με τον σωστό τρόπο. 

Αναμφίβολα, οι άνθρωποι που πρώτοι έφεραν παιχνίδια με μια άλλη φιλοσοφία, από το εξωτερικό στην Ελλάδα, πραγματικά πρόσφεραν μια πρωτοπόρα για την εποχή υπηρεσία. Και γι αυτό τους αξίζει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» από όλους μας. Πιστεύουμε όμως, ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένα μεγάλο κενό στο θέμα παιχνίδι, στην Ελλάδα. Οι γονείς, οι άνθρωποι που κατά κύριο λόγο είναι υπεύθυνοι για τα παιχνίδια των παιδιών τους, εξακολουθούν να βρίσκονται αβοήθητοι, μπροστά στα ράφια ακόμα και των «ποιοτικών μαγαζιών». Μέσα από το blog «All about Toyι» φιλοδοξούμε να καλύψουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, το κενό αυτό. Θέλουμε, οι γονείς που ψάχνουν κάτι παραπάνω από απλά ένα «καλό» παιχνίδι, να βρουν σε εμάς έναν πολύτιμο φίλο, που ξέρει και θέλει να τους βοηθήσει. Μέσα από την επικοινωνία μεταξύ μας μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι, τόσο σαν γονείς όσο και σαν άνθρωποι.